Het helpt misschien, maar een groot liefhebber van klassieke muziek moet men niet zijn om de ‘Vier Seizoenen’ van Antonio Vivaldi van achter naar voor te kunnen meefluiten. Het zijn werken die om de haverklap verwerkt worden in televisie- en filmmontages, hetzij in een speelse context voor de jonge kijker, hetzij geassocieerd met het cliché van natuurdocumentaires en wat dies meer zij. Des te groter is dan de verbazing als men dit pareltje herontdekt in de originele gedaante: het is doodgewoon een werk dat overloopt van de levenslust en dat een van de lyrische hoogtepunten vormt van wat in de barok aan muziek bij elkaar geschreven is. Om een zoveelste brave uitvoering van Vivaldi’s ‘Vier seizoenen’ maalt labelbaas Stefan Winter echter niet. Voor de gelegenheid bracht hij daarom een heterogene groep musici op de been die elkaar in theorie moesten inspireren bij het creëren van “een hedendaagse ode” aan de seizoenen.
Vanuit het oogpunt van de (vrije) improvisatie zullen jazzliefhebbers zich misschien aangetrokken voelen tot de naam Uri Caine. Die muzikale duizendpoot herwerkte eerder op eigenzinnige en verregaande wijze muziek van Mahler, Wagner, Mozart, Bach en anderen. Deze keer treedt hij echter aan als begeleider van Theo Bleckmann, die op zijn beurt vertrok van de sonetten die Vivaldi schreef voor de verschillende seizoenen. Hij liet ze naar het Engels vertalen en brengt ze in spoken word en gezongen, terwijl hij begeleid wordt door een synthesizertapijt van Caine dat een kitscherige sfeer oproept. De toegevoegde waarde van het kwartier muziek (in totaal vier tracks) die deze muzikanten aan deze cd hebben bijgedragen, kan men gemakkelijk ter discussie stellen. Uiteindelijk lijkt het vooral een commerciële zet om twee namen die bij een specifiek publiek goed in de markt liggen te associëren bij een project dat ze eigenlijk niet verrijken, want eerlijk: wat heeft hun gepalaver hier met Vivaldi van doen?
Verder werkten ook dirigent Aarón Zapico, diens Spaanse barokensemble Forma Antiqva en soloviolist Aitor Hevia mee aan deze opname. Zij brengen de “traditionele” partituur van Vivaldi tot leven, zij het (ook hier) in een 21e-eeuws kader. De contrasten worden enorm uitvergroot en Zapico heeft het werk als het ware willen ontleden als een revolutionaire soundtrack bij het leven zelf. Inderdaad musiceert het collectief met solist enorm impulsief en explosief, maar Vivaldi wordt daarmee helaas niet de eer aan gedaan die hij verdient. Hun uitvoering klinkt onbehouwen en na verloop van tijd lijken de keuzes te geforceerd en zelfs bijna grotesk. Dat sluit dan op zijn beurt echter weer aan bij de illustraties in het cd-boekje, van de hand van Marcel van Eeden. Ook hij werd door Stefan Winter geëngageerd om op een “moderne” manier na te denken over de vier seizoenen, met een weliswaar mooi en eigengereid, maar behoorlijk beknopt boekje tot gevolg.
Uitleg in bijlage ontbreekt trouwens, terwijl een project als dit gerust wat liner notes had mogen meekrijgen. Hoe dan ook is het interessant dat oude muziek op een meer hedendaagse manier wordt benaderd. Alleen is de manier waarop dat hier gebeurt niet overtuigend: de Vivaldi-update is te doorzichtig, en Caine laat zich door Bleckmann meesleuren in een psychedelische setting die niet beklijft. Dat projecten als deze wel degelijk goed kunnen uitdraaien, bewijst overigens de recente dubbel-cd van het barokcollectief B’Rock, waarop Vivaldi’s ‘Vier seizoenen’ naast een “commentaar” van John Cage werd geplaatst. Minstens even gedurfd en muzikaal getuigend van een veel grotere maturiteit.
