De voorgaande cd's van het Gentse barokensemble B'Rock waren dikwijls problematisch. Live doet het collectief zijn naam en faam nochtans alle eer aan: hun elektriserende en spitante barokvertolking slaan inderdaad een brug met de onstuimigheid van de rock 'n roll uit de recente muziekgeschiedenis, en dat via vertolkingen van oude componisten op authentieke instrumenten. Op cd, bijvoorbeeld bij hun Händel- en Telemann-opnames, kwam dat niet altijd even krachtiger over. Of de opnametechniek er voor iets tussen zat is onduidelijk, maar feit is dat hun gebruikelijke dynamiek te vaak plaats moest ruimen voor een zanderige gezapigheid. Van hun schitterende Vivaldi-opname die nu bij Et'Cetera gepresenteerd wordt, kan dat gelukkig niet gezegd worden. Hun versie is extreem levendig en plaatst het ensemble waar het ook thuishoort: tussen de allergrootsten op het internationale muziekplatform. Uiteraard werd dit werk al talloze malen met een briljante klank opgevoerd en elk groot label heeft wel een standaardopname in zijn catalogus zitten. Solist Rodolfo Richter, meermaals bekroond specialist in de oude muziek, legt geen al te specifieke klemtonen, maar dat doet uiteraard niet af aan het luisterplezier bij deze interpretatie.
Interessanter is echter het contrast dat B'Rock-leider en dirigent Frank Agsteribbe met de Vivaldi heeft uitgezocht. De man kwam uit bij John Cage's 'String Quartet in four parts' van kort na de Tweede Wereldoorlog, waarbij de componist aan uitvoerende ensembles de opdracht gaf "to play without vibrato and with only a minimum weight on the bow". Voor wat dat laatste element betreft, zag Agsteribbe een parallel met het gebruik van darmsnaren in barokmuziek, waardoor hij aan een herwerking van het strijkkwartet begon voor barokorkest. Het resultaat is een zeer mooie en interessante partituur geworden, die geen te bruusk contrast vormt met de Vivaldi – Cage komt niet met al te grote effecten op de proppen – maar toch een totaal ander klankpalet voorschotelt. B'Rock toont zich in dit werk van een andere, meer intellectuele kant, met erg gevoelige partijen, die efemeer blijven en die mijlenver af staan van de "directe", concrete klank in de levendige Vivaldi. Het genomen risico draait dus heel goed uit, hoewel ook moet vermeld worden dat de versie voor barokorkest geen opzienbarende herwerking is van het origineel, dat op zichzelf (in de originele bezetting) zeker ook zijn waarde heeft.
Wat voor nog wat extra spanning zorgt, is dat deze opname in een dubbel-cd komt, met exact dezelfde speelduur. Het betreft dan ook dezelfde uitvoeringen, maar met de tracks in een andere volgorde. Op de eerste cd wisselt een seizoen van Vivaldi, telkens een karakteristieke kleur, iedere keer af met een deeltje uit Cage's strijkkwartet. Op die manier benadrukken Agsteribbe en B'Rock het onmiddellijke contrast tussen beide componisten. Luisteraars die uitsluitend de Vivaldi of de Cage willen horen, moeten echter aan hun cd-speler beginnen sleutelen om het andere werk er niet tussen te horen. Bovendien wordt versnippering, zowel in hedendaagse als in oude muziek, soms als heiligschennis beschouwd. Daarom voegt label Et'Cetera ook een tweede schijfje toe, in conventioneler formaat: Vivaldi mooi gebundeld, met tot slot nog de vier delen Cage. Wie de werken dus in hun totaliteit wil benaderen, neemt gewoon deze cd ter hand. Het luistercomfort wordt daardoor beduidend hoger en werkelijk iedereen kan zich tevreden stellen met deze manier van werken.
Schoonheidsfoutjes zijn het kinderachtige artwork (met alle soorten laarzen op en helaas ook in het boekje) en het ontbreken van een Nederlandstalige tekst in het boekje, wat vreemd is gezien B'Rock voorlopig nog steeds een ensemble is dat zich blijft oriënteren op een Vlaams publiek. Desalniettemin verdient dit album het door mensen opgepikt te worden die de 'Vier seizoenen' van Vivaldi nog niet in huis hebben, want deze opname is echt van wereldniveau. De toevoeging van Cage is bovendien gedurfd, ontroerend en interessant, maar zal een publiek dat het hoofdwerk reeds kent, allicht niet kunnen overhalen deze cd alsnog op te pikken. Als B'Rock zich in de toekomst blijft toeleggen op het zoeken naar een symbiose tussen oud (uitstekend uitgevoerd) en nieuw (in een interessant arrangement), dan komt er in de toekomst ongetwijfeld nog veel moois op luisterend Vlaanderen af!
