Als met de opkomst van dEUS de boom van de Belgische rockbands werd ingezet, dan is het nu ondertussen al enkele jaren tijd voor de vaderlandse poppy elektronica om zich in de kijker te spelen. Wie dacht dat met hoogvliegers als Wixel en aMute de bron zou opdrogen, zit er gelukkig ver naast. Al was het maar omdat het kwartet Ansatz der Maschine zich met haar eerste cd meteen naast de bekendere namen katapulteert.
Zeven tracks lang maken de heren elektro-akoestische muziek die vraagt om omarmd te worden, waarbij wel opgepast moet worden dat een overenthousiaste luisteraar niet te hard gaat drukken. Het subtiele geluid van de groep is namelijk zo fijn in elkaar gepuzzeld tot een auditieve mozaïek dat die even vertederend als kwetsbaar wordt. Spontane melodietjes maken het geheel bijzonder toegankelijk, maar echt dominant worden ze nooit. Daarvoor moeten ze de aandacht te veel delen met abstracte kraakjes en pulsen, kinderlijke heliumstemmetjes à la múm en voorzichtige saxgeluiden. De bouwsteentjes vallen daarbij allemaal mooi op hun plaats, waardoor 'The Postman is a Girl' tegelijkertijd uitgebalanceerd en bescheiden klinkt, maar muzikaal 100% effectief blijft.
Naast de muzikale finesse weet de band ook geraffineerd om te springen met herkenbare referenties. Door het hierbij te houden en niet expliciet een bepaalde richting uit te zwaaien worden de uitheemse invloeden een verrijking zonder dat de sound van Ansatz der Maschien verloren gaat. Zo is 'Flash ... About a White Blush' gezegend met een tingelende gamelanachtige melodie die de muziek even richting Indonesië lijkt te sturen, maar het mooiste resultaat valt te noteren bij het onweerstaanbare 'Over-Expozed Frosen Stars'. Een houterige keyboardklank geeft hier een Afrikaans duimpiano-effect dat later gezelschap krijgt van een oosterse melodie. Ook in het beatgebruik kan gehoord worden dat Ansatz der Maschine geen gemakkelijke knieval wil doen. Waar de beats aanvankelijk aarzelend beginnen (na een inzet vallen ze snel weer weg) krijgen ze later drukkere, drum'n'bass-achtige allures zonder de track stuk te spelen: een staaltje muzikale nuance van de bovenste plank.
Met net iets meer dan 33 minuten is 'The Postman is a Girl' een korte cd geworden die even herkenbare als mooie muziek laat horen. Dat Ansatz der Maschine op deze plaat de kaart van de kinderlijke verwondering weet te combineren met verzorgde structuren en composities maakt van de groep een act dat potten moet kunnen breken in binnen- en buitenland. En dat zonder brute kracht.
Meer over Ansatz der Maschine
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
