Anne Clark, de zwarte engel, de dame die al decennia lang gesproken verzen op een prachtige wijze combineert met elektronische muziek, wat resulteert in een geheel eigen stijl die ergerlijk onder "New Wave" wordt geklasseerd, ... Welnu, na heel wat inspanningen is deze dame er in geslaagd om een live band rondom zich te vergaren die het elektronisch geprogrammeerde aspect van haar nummers volledig transformeert tot een levendig gebeuren. Summum van deze queeste is een akoestische tournee in 2002 – 2004 door heel Europa waarin een 'best of' op een geheel aparte manier ten beste wordt gegeven. 'From the Heart – Live in Bratislava' is een rechtstreeks gecapteerde weergave van zo'n concert in de Slovaakse Radio studio's.
Het is even wennen. Cello, piano, akoestisch gitaargetokkel en een soort kleine, diepe tamtam die elektronische beats en diepe blieps moeten vervangen, geven nogal een bevreemdend effect (zelfs de golfslag in 'Mundesley Beach' blijkt live ingespeeld). De afstand van de gesproken teksten van Anne Clark tot het muzikale kader is nóg groter geworden, waardoor beide soms geheel naast mekaar gaan leven. Toch is deze grootkunst er één van subtiliteit en vormt het speelse en dartele spel van gitaar, piano, achtergrondzang en snel aangestreken cello een mooie aanvulling op de tekstuele basis. Dat maakt dat nummers als 'Elegy for a Last Summer' beter overkomen dan de oorspronkelijke elektronische variant. Toegegeven, 'The Panther' – sowieso al een sober nummer - verliest op deze manier wel aan toegankelijkheid en boeit ook minder. Toch zijn de inspanningen om diepgang te geven aan de vaak oppervlakkige begeleiding van deze poëtische muziek zeker niet vergeefs. Dartel pianospel, vingervlugge snaren, een feeëriek klokkenspel,... alles krijgt een erg significante betekenis. Enkele zeldzame instrumentale climaxen niet te na gesproken, blijven de Anne Clark nummers sieren in hun soberheid en subtiliteit. Wonderwel blijven zelfs de echte dansvloervullers als 'Sleeper in Metropolis' en 'Our Darkness' (moeizaam) overeind. Om de muzikale virtuositeit tenslotte te staven, is middenin de plaat (het concert) ruimte gemaakt voor een intermezzo van 9 instrumentale minuutjes: tikkertje tussen drums en gitaar. Beats op een akoestisch snaarinstrument? Moet kunnen!
Niet nodig om die lange zwarte jas nog eens uit de kast te halen. De akoestische tournee (die Anne Clark overigens eind vorig jaar naar De Velinx in Tongeren bracht) is inmiddels oud nieuws. Anne en band hebben het echter aangedurfd om hun muziek volledig te ontmantelen en in een flinterdun, fris kleedje te steken. Ondanks de zwarte layout van deze plaat is deze transformatie en vlucht uit de afgestorven New Wave wereld volledig geslaagd. Anne Clark is terug "hot". Jochei!
Meer over Anne Clark
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
