Wie met 'Sung Tongs' in de speler op play drukt, stapt niet minder dan een sprookjeswereld binnen, maar opgelet: het is er hier eentje zonder de traditionele rechtlijnigheid. Het Animal Collective houdt hier namelijk niet van uitgesproken statements. De muziek blijft hangen, ergens halverwege het zoete van de Beatles, hallucinante psychedelica, lofi Queen-achtige samenzang, folky kerkkoren en artistiek verantwoorde kampvuren. Toch worden de nummers op geen enkele moment de hiervoor opgesomde uitersten zelf: halverwege is echt halverwege.
Met hoofdzakelijk stem en akoestische gitaar (percussiegetik en elektronica vullen sporadisch aan) borduren Avey Tare en Panda Bear een muzikaal web hun bizarre namen waardig. Melodie en experiment worden mooi met elkaar in balans gebracht, waardoor de muziek wisselt tussen bloedmooi en onwezenlijk, toegankelijk en onvatbaar, freakerig en ontroerend, of nog beter: al deze dingen tegelijkertijd. 'Sung Tongs' is en blijft immers als een sprookjeswereld.
Toch zijn de tracks op deze cd echte songs, met vaak hele duidelijke structuren. Door het zorgvuldig, maar steeds transparant stapelen van laagjes gitaar en stem komt de groep tot de meest uiteenlopende nummers, van uiterst eenvoudig tot verwarrend complex. Deze wisselende graad van complexiteit en de verschillende manieren om met het materiaal om te springen, zorgen daarenboven voor een rijkelijk aanbod aan afwisseling. Zo is het arrangement van 'Leaf House' ronduit adembenemend: in deze wervelende stapeling van laagjes (al dan niet elektronisch bewerkte) stemmen, nemen deze zowel de melodie als de begeleiding voor hun rekening, waardoor een volwaardig kooreffect ontstaat. Het daarop volgende 'Who Could Win a Rabbit' mag dan qua vocale aankleding merkelijk eenvoudiger zijn, de hyperkinetische folk die het Animal Collective hier presenteert, wordt er niet minder onweerstaanbaar door. Aan de andere kant van het spectrum zweeft 'The Softest Voice', dat een Beatles-achtige, naïeve vocale meerstemmigheid drapeert op twee akoestische gitaren die net niet gelijk lopen. Hierdoor rolt het nummer af en aan, als kleine golven op het strand.
Het zijn maar enkele tuigjes uit de muzikale speeltuin van Avey Tare en Panda Bear. De twee zijn op deze cd bepaald ook niet vies van nasaal gekwek met een hoog nerdgehalte, hysterische geschreeuwde tussenkomsten, stokkende hoemparitmes, hoekige maatsoorten, flamenco en kerkkoorharmonieën. Te mooi om waar te zijn? Misschien net, want het 12 minuten durende 'Visiting Friends' slaagt er door te weinig evolutie niet in om de aandacht vast te houden. De andere tracks zijn echter even kostelijk als muzikaal en maken van 'Sung Tongs' dé cd die jonge ouders voor hun vijfjarig zoontje zouden moeten kopen om er dan zelf naar te luisteren.
Meer over Animal Collective
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
