Angelus Apatrida komt uit het zonnige Spanje, maar heeft zeer goed het oor te luisteren gelegd bij de Amerikaanse Bay Area-scene. Dit combo grossiert namelijk in stevige thrash metal, die bijzonder hard ruikt naar een mengelmoes van Megadeth, Testament en Death Angel. Aficionado's van het genre mogen meteen naar de platenboer rennen, anderen wachten allicht beter eerst af.
Zoals het hoort, houden de heren er vlot de vaart in. Zo start 'Blast Off' volledig in stijl met de titel: een barrage aan snelle basdrumroffels en opgefokte polkabeats wordt vergezeld van hakkende en wild om zich heen slingerende gitaren die strak als de neten blijven. Het titelnummer neemt schijnbaar gas terug, maar wie even de tijd neemt om de gitaarpartijen onder de loep te nemen, zal snel merken dat er van intensiteit op een minstens even hoog niveau wordt gespeeld.
Dat er variatie in mag zitten, is een leuke extra. Te veel bands teren op een enkel truukje, maar Angelus Apatrida trapt niet in die o zo makkelijke val. Op gezette tijden drukken de heren het tempo wat, om daarna weer terug vrolijk loos te gaan. Dit blijft zowat de hele plaat duren, en daar ligt dan ook meteen een mankementje: het is met dertien nummers nogal veel om in een enkele keer te verteren. Daar kunnen lichtjes tegendraadse songs als 'The Misanthropist' (vintage Metallica) niet zo gek veel aan veranderen.
Een tweede klein euvel is de zang. Toegegeven, iemand als Dave Mustaine heeft ook een love it or hate it-timbre en dat heeft de man geen windeieren gelegd, dus wat dat betreft zal het hier ook wel vlotten. Meestal weerklinkt een scherpe schreeuw, die geregeld overschakelt naar lichte oversturing of luide kreten. Alweer: het klinkt in dat opzicht als een gepast eerbetoon aan de grootheden waarmee deze jongens waarschijnlijk zijn opgegroeid.
Halverwege zakt het album wat in omdat een mens het gevoel krijgt alles al een keertje gehoord te hebben, maar daar staat dan wel tegenover dat de band vrolijk loos blijft gaan en die agressieve aanpak met de voet op het gaspedaal geeft het geheel toch net wat meer.
Liefhebbers van thrash zitten met Angelus Apatrida aan het juiste adres: met klassieke ingrediënten brengt dit combo een geslaagde plaat. Het geheel mist nog wat echt pakkende hooks of echt memorabele riffs, maar met wat geluk is dat op de volgende plaat volledig opgelost.
Meer over Angelus Apatrida
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
