Na een Amerikaans-Europese tournee doken Akron/Family en Angels of Light (Michael Gira) de studio in met deze cd als eindresultaat. En wat voor een eindresultaat. Hier worden rock, pop, psychedelica en rootsmuziek met elkaar verbonden tot een even fascinerend en verrassend als vanzelfsprekend geheel. Nergens geeft de muziek de indruk van gezocht te zijn. Als de vier heren van Akron/Family met hun muziektraditie aan de slag gaan, klinkt dat alsof de lijn tussen de Beatles-zoete zangpartijen, het country-gitaargetokkel of de meer rockverwante potentie de normaalste zaak van de wereld is. Zo blijft alles heel toegankelijk klinken en worden labels als "alternatief" of "indie" weer eens naar de prullenbak verwezen.
Het beoordelen van deze cd op een luistersessie in de cd-winkel (de eerste 30 seconden van elke track) is echter uit den boze. Want niet alleen hoppen de muzikanten tussen de nummers gewillig van links naar rechts in de stijlbakken, ze doen dit ook graag binnen de verschillende songs. 'Moment' begint als free-noise van losgeslagen gitaren en drum, waaruit later een dokkerende ritme tevoorschijn komt, waarop de heren zich vocaal laten gaan in één van hun (kenmerkende) zangstonden: niet als een verfijnd vocaal kwartet, maar als een stevig, meerstemmig mijnwerkerskoor. Wanneer de stemmen vervolgens buitengewoon lang mogen doorklinken, komt de psychedelica boven, waarna exact afgemeten en uitgevoerde bas- en gitaarpartijen de muziek in de richting van het Motorpsycho vakwerk sturen. Op het einde plooit het nummer dan tenslotte terug op rootsy gitaargetokkel.
Voor andere tracks worden dan weer klokkenspellen, fluiten, trompetten of elektronisch geflipper bovengehaald, zodat 'Future Myth' een fantastisch leuk psychedelisch tripje wordt, terwijl 'Oceanside' meer rechtdoor klinkende pop-folk-roots mag zijn. Zo kunnen de vier van Akron/Family de luisteraar zeven nummers lang vermaken en verrassen. En eigenlijk doen ze er nog zes bij, want voor de tracks van Angels of Light laat Michael Gira zich bijstaan door Akron/Family. Hierdoor wordt het feest dus gewoon verder gezet, alleen krijgt de luisteraar er nu de donkere stem van Gira bij. Als een bard van americina en duistere country doet Gira denken aan mythische figuren als Johnny Dowd. Met een intonatie die nog maar een klein zetje nodig heeft om echt vals te worden – maar dat komt er nooit – klinkt het helemaal "authentiek", al blijft de muzikale stempel van Akron/Family ook nu de muziek kleuren. Noise en sjokkende rock, holle percussie met een licht Afrikaans effect, semi-dissonante banjo's of atonale piano's, hier en daar een streepje wals of een zweempje melancholie, het kan, mag en zal weer allemaal passeren.
Wanneer de cd uiteindelijk helemaal afgelopen is, is het dringend tijd om terug te keren in de tijd en dit album alsnog toe te voegen aan het lijstje van de beste cd's van 2005. Of om 2006 alvast een paar maanden vroeger te laten beginnen.
Meer over Angels of Light & Akron/Family
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
