De technische muziekknutselaar Jonathan Paul Canady heeft het wel voor ophefmakende projecten. Met respectievelijk Dead World (industriële metal), Deathpile (experimentele ambient) en Angel of Decay (duistere drones) lijkt de man niet meteen een vrolijke muzikale boodschap uit te stralen. Die onrust is ook terug te vinden in 'Covered in Stars', de tweede volwaardige plaat van zijn soloproject Angel of Decay. In de acht minimaal wentelende, diepe drones op dit schijfje zijn ongemakkelijkheid, akeligheid en zelfs angst moeilijk weg te denken gevoelens.
De hoes van dit schijfje spreekt alvast boekdelen: een duistere tekening van de resten van een slagveld ontstemt alvast de vrolijke ingesteldheid. Ondanks de instrumentale muziek op dit plaatje, zijn teksten toegevoegd die op haast kinderlijke wijze horrorfantasieën over afgehakte hoofden, ontploffende bommen en andere bloederige taferelen omschrijven. Zo gewelddadig gaat het er op dit plaatje zelf gelukkig niet aan toe (de titels even niet in beschouwing genomen). Zo ontrolt opener 'Blood on the Cement' zich langzaam als een steeds omwentelende, digitaal nagebootste branding en brengt daarmee een relatief aangename verpozing. Wat volgt zijn zeven losstaande, minimale mistnevels die soms transformeren tot subsonisch diepe bastonen om alle frequenties van de geluidsinstallatie te testen. Met 'Face Print' als overdonderend zwaartepunt, balanceren alle tracks binnen een mysterieus, eindeloos zwevend en ongemakkelijk sfeerbeeld dat zich tussen zes en tien minuten onvouwt. Zo klinkt 'Severed Living Dog's Head' als het leven onder de grond in een staalfabriek in de voormalige Oostbloklanden: broeierig, akelig en absoluut niet natuurlijk. 'Sick Time Frame' bouwt dan weer een vervolg op die meer rustige openingstrack door langzaam om te golven en zich eerder in de hogere tonen te profileren. Op deze manier zwerft deze plaat heen- en weer langsheen verschillende sfeerpaletten die elk een eigen fantasiebeeld oproepen, terwijl ze van inhoud niet zo gek fel van mekaar verschillen. Ondanks het gebruik van analoge instrumenten om deze geluidspartijen te creëren, neigt 'Covered in Stars' met veelvuldige echo's en stereo-effecten naar een surround geluid. Klanken en feedback vormen telkens een homogeen, maar toch bewegend geheel. Zo doen felle gitaaraanslagen in 'Her Head Was on the Floor' denken aan scherpe zweepslagen die in de krochten van dit duistere doomrijk weerklinken. Veelal zijn het echter de hoge halo's die, in combinatie met diep rommelende bassen, het eindbeeld vormen. Zonder daarom ook maar één keer ophefmakend uit de hoek te komen, slaagt 'Covered in Stars' er toch mooi in om te blijven boeien en de fantasie te blijven aanspreken.
Angel of Decay maakt ambient waarbij de grenzen van de kunst worden afgetast. In uiterst beperkte, maar tot de verbeelding sprekende drones, roept de man op deze plaat dreigende en onheilspellende sfeerbeelden op. Hoewel het opmerkelijk is dat verveling nooit durft toe te slaan, legt 'Covered in Stars' toch wat beperkingen op betreffende herhaaldelijke luisterbeurten of het tijdstip van de beleving, maar dat maakt de trip er niet minder aangenaam om.
Meer over Angel of Decay
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
