De Zweedse band Anekdoten maakt het op haar inmiddels 12de plaat niet altijd even gemakkelijk. De zware gitaarpartijen die ze neerzet, vertonen soms symfonische trekjes met veel viool- en vibrafoon accenten. Hierdoor lijkt de groep nog met één been in de Scandinavische metal- en hardrockscène te staan, terwijl de ander reeds gezet is in de postrock. Dat resulteert in een zware en soms langdradige plaat met een wispelturig karakter.
"Be prepared / for the day / when we walk from the darkness / out into the light": de strofe van het eerste nummer 'Monolith' doet alvast stevig haar best om de stop-toets in te drukken. De charismatische zangstem van Nicklas Barker die voorop treedt, wordt omhuld met een op- en neerdeinend instrumentaal kader. De bombastische gitaarrock die de groep hiermee vormt, doet denken aan vergane metal / grunge glorietijden van Alice in Chains en konsoorten. Zware baslijnen, een zweverige mellotron en hevige gitaarrifs zijn vaste ingrediënten. Vanaf het ogenblik dat violen doorheen dit klankspectrum beginnen zweven en Anekdoten helemaal gaat aanleunen bij de symfrock wordt het helemaal slikken. Toch speelt de groep enkele erg sterke troeven uit. De eerste is het gebruik van een erg sterke en uitgebalanceerde songstructuur die steevast uitgroeit tot een sfeervolle en boeiende geluidspuzzel. Dankzij een glasheldere productie kunnen al deze instrumentale partijen overigens mooi terug uit mekaar getrokken worden. Verder weet de band, door haar nummers lekker lang uit te rekken, een spannend verwachtingsveld te creëren. Dat resulteert in heerlijke instrumentale apotheosen (zoals in het wel erg postrock-getinte 'SW4'). Tenslotte beperkt deze cd zich tot 8 nummers, wat net genoeg blijkt om een fijn beeld te vormen van de kunde van Anekdoten. Toegegeven, titels als 'Monolith', 'The War is Over' of 'What Should but Dit Not Die' verzwaren 'Gravity' nogal ongelukkiglijk.
Het feit dat Anekdoten zich aardig weet te behelpen in haar muzikaal genre en grenzen naar postrock of zelfs zweverige ambient durft te doorbreken, spreekt ongetwijfeld in haar voordeel. Beter nog: het verschaft een aanvaardbaar excuus voor haar soms bezwaarlijke symfrock trekjes. 'Gravity' verdient daardoor de award voor "uitdagende plaat" en mag nog even in de speler blijven steken.
Meer over Anekdoten
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
