Er zijn nog regelmatig groepen die plotseling vanuit het niets opduiken: het éénmansproject Amusements Parks On Fire van de amper twintigjarige Brit Michael Feerick is er zo eentje en zijn debuut valt enorm op.
De muziek op deze plaat valt te omschrijven als een wirwar van harde rock à la Foo Fighters, oldschool punk zoals The Ramones en de noisy grunge van Nirvana of Dinosaur Jr. Toch heeft Feerick een meerwaarde: zijn voorliefde voor bloedmooie intermezzo's. Korte en lange nummers worden evenwichtig afgewisseld en lopen toch netjes in elkaar over. Opener '23 Jewels' is een instrumentale ouverture van orgel, bas en strijkers die onmiddellijk de sferische, epische toon voor de hele plaat zet. Vanaf het tweede nummer 'Venus in Cancer' weerklinkt een organische gitaarlaag die bol staat van de distortion én feedback en die wordt aangevuld met een zware, vuile drumklank. In contrast daarmee staat Feericks zachte stemgeluid en punky zanglijnen, die zorgen voor leuke meezingrefreinen. De simpele maar efficiënte gitaarsolo's zijn minimalistisch, hoewel allesbehalve te onderschatten. 'Eighty Eight' heeft een interessant ritme in de begeleiding en het gebruik van de stemsamples in het middenstuk doet denken aan menig progressieve rockgroep. Met 'Wiper' slaagt Feerick erin een gitzwart nummer te maken met een warme sfeer, net zoals The Sisters of Mercy dat vroeger zo geniaal konden. De sobere piano-outro van dat nummer doet dan weer sterk denken aan de rustige stukken van Nine Inch Nails, net als de afsluiter 'Local Boy Makes God', die enkel bestaat uit een steeds luider wordende geluidsmuur van vijf minuten.
Bijna alle nummers worden gekenmerkt door lange, meesterlijk opgebouwde tussenstukken. Het intermezzo 'Asphalt' bestaat uit een enkele piano die wordt aangevuld door een fragiele viool en stil gitaargepiep als versiering. Subtiliteit ten top. Maar het allermooiste effectje houdt Feerick voor het beklemmende 'The Ramones Book': de stem klinkt in het linker- en de drums in het rechterkanaal. Onze gastheer vult het hier aan met achtergrondnoise en een synthesizersolo om het een hedendaags jasje te geven. En hoewel Amusement Parks On Fire live een kwartet is, speelde multi-instrumentalist Feerick in de studio alles zelf in. Klasse.
Dit debuut heeft geen technische hoogstandjes, maar klinkt zeer spontaan: een verademing tussen alle klinisch klinkende groepen van vandaag. Het muzikale doornroosje Amusement Parks On Fire toont de wereld met dit album een zalvende middenvinger.
Meer over Amusement Parks On Fire
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
