Nauwelijks een jaar na de ep 'The Astronaut Dismantles HAL' keert Amplifier terug met het tweede full album 'Insider'. De genreoverstijgende beweging die was ingezet op de ep wordt hier afgemaakt, waardoor Amplifier er met deze plaat in slaagt zijn voorlopige zenit bereiken.
Dankzij een vernuftig gebruik van effectpedalen en een scheut elektronica kan Amplifier zich sinds hun eerste, naamloze album ternauwernood onderscheiden van gelijkgeaarde collega's zoals Tool, The God Machine en Killing Joke. Door zich hier meer dan tevoren te wijden aan de toegankelijkheid van de tracks, ontstaat er een geslaagde mix tussen catchy riffs en complexe songconstructies. 'Insider' opent met de instrumental 'Gustav's Arrival', die meteen duidelijk maakt dat de band hier voor een duisterder, meer uitgediept geluid gaat. 'O Fortuna' is een van de mindere tracks op het album en heeft ook het meest te lijden onder de boekentaal-teksten van Balamir. Ook de titelsong is initieel weinig overtuigend, maar werkt na herhaaldelijke beluisteringen wél in de context van de plaat. 'Insider' komt pas echt stevig op dreef met 'Mongrel's Anthem', een ode aan buitenstaanders overal. De song is ook introspectief : Balamir verwijst naar zichzelf als 'mongrel' (bastaardhond), de eeuwige outsider door 's mans deels Turkse en deels Britse roots. Balamir blijft met hoogdravende onderwerpen spelen in 'Elysian Gold' en het wel erg onfortuinlijk getitelde 'What Is Music', maar de teksten worden zelden echt irritant. In de context van de complexe ritmestructuren en de donkere melodieën zitten ze zelfs vaak op hun plaats. Het trage, atmosferische 'Strange Seas of Thought' keert muzikaal terug naar het eerste full album, maar toont tegelijkertijd hoezeer de groep is geëvolueerd ten opzichte van die release en zelfs van het nog geen jaar oude 'The Astronaut Dismantles HAL'. Op die ep was Amplifier bijvoorbeeld nog niet in staat om een eind weg te rocken zoals op 'Procedures', dat voorzien is van een fijne schrijfmachine-intro. Zoals Balamir in een interview getuigde werd het de groep tijdens de voorbije tournee duidelijk dat expansieve, slepende metal in grote hoeveelheden wel eens vervelend kan worden. Amplifier heeft zich door dit besef kunnen bevrijden van onnodige ballast; Balamir begon zich meer op de songs (in plaats van jams) toe te leggen en voor relatief toegankelijke structuren te kiezen. Het resulterende, aantrekkelijke geluid grijpt meer terug naar de psychedelische rock van Led Zeppelin dan naar de daaruit voortgevloeide progrock. Naarmate 'Insider' vordert blijkt dat het beste werk voor de tweede helft van de wedstrijd werd bewaard: 'Hymn of Aten' is een hypnotisch werk dat zó natuurlijk en functioneel is opgebouwd dat de luisteraar pas op het einde in de gaten heeft dat er zojuist een heus epos de revue is gepasseerd. Ook 'Map of an Imaginery Place' blijkt een van de meest interessante tracks op 'Insider' en sluit een uur imposant muzikaal geweld op zo mogelijk nog indrukwekkender wijze af.
Voor wie geen bezwaar heeft tegen teksten met een wat bombastische inslag heeft 'Insider' veel te bieden; de plaat zal bovendien zowel rock- als metalfans kunnen bekoren. Amplifier heeft met 'Insider' voor het eerst de beloftes van de twee vorige releases kunnen waarmaken, maar er is nog steeds plaats voor vooruitgang op enkele gebieden.
Meer over Amplifier
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
