Alweer een heruitgave, dit keer van het Finse Amorphis. Was Amorphis ten tijde van 'The Karelian Isthmus' nog een pure death metalband, op 'Tales From the Thousand Lakes' en 'Elegy' lieten ze al heel andere koek horen. Tegenwoordig is Amorphis eerder een psychedelische jaren zeventig rockgroep, maar ontegenzeggelijk hun beste werk komt van 'Elegy' en 'Tales...'.
Nochtans is 'Elegy' een wat bizarre plaat van een groep die haar verleden vaarwel wil zeggen maar het nog net niet kan loslaten. Daardoor botsen op deze schijf verschillende invloedssferen met elkaar en ontstaat er een frisse mix van genres. Amorphis ging speciaal voor deze release op zoek naar de Kanteletar, een duizend jaar oude verzameling Finse liedjes en gedichten. De band gebruikte die teksten als grondslag voor dit werk, wat maakt dat sommige nummers over een wat vreemde tekst beschikken. Het draagt wel volledig bij tot de charme. De loodzware deathgrunt en sommige snellere passages waar gitaren en drums razend doorbeuken leggen de link met Amorphis' death metalverleden. Maar die passages zijn sterk in de minderheid. Het gitaarwerk is voornamelijk psychedelisch te noemen, met allerlei vreemde effectjes die de luisteraar een vreemde trip laten maken. De afwisseling tussen brul- en gewone zang geeft 'Elegy' ook een extra tintje. Elk nummer zit daarnaast volgestouwd met geflipte keyboardgeluidjes die rare sprongen maken met de door folk beïnvloedde songstructuren. Het is een mix die op papier misschien tot mislukken gedoemd lijkt maar die eenmaal naar muziek omgezet iedereen kan meesleuren in dit vreemde universum. Meest geschifte nummer is zonder twijfel 'Cares', waar de band schakelt tussen death metal (het begin), dance (het midden) en overgaat naar folk (het einde). Niet iedereen zal zich moeiteloos kunnen vinden in deze mengelmoes maar de meeste nummers hebben een melodietje dat zich genadeloos in de hersenpan vastzet wat een mens dagen later nog zal lopen fluiten. Dat pleit uiteraard voor het vakmanschap van Amorphis.
Het tegendraadse karakter van 'Elegy' samen met de drang naar vernieuwing maken dit een bijzondere plaat. Niet alleen omdat de mix van stijlen fantastisch werkt maar ook omdat 'Elegy' zonder meer Amorphis' beste werk bevat. De schamele bonustracks maken een aanschaf niet verplicht voor diegenen die 'Elegy' reeds in huis hebben maar wel voor wie Amorphis nog niet ontdekt heeft.
Meer over Amorphis
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
