Een leuk palindroom kan nooit kwaad, zeker niet als titel voor een debuutplaat. AminA is een IJslands kwartet van strijkende dames en de vaste verzorger van de strijkerspartijen van landgenoten Sigur Rós. Ze werkten vroeger ook al samen met Efterklang en The Album Leaf. 'AnimaminA' is hun eerste solo-EP, bedoeld als voorproefje van een volledig album dat deze winter uitkomt. AminA creëert een klankuniversum zonder duidelijke structuren, waarin ijle soundscapes vermengd worden met subtiele folkmelodietjes.
Het eerste geluid op 'AnimaminA' is een gezellig knetterend vuurtje, waarover een ijzige glassofoon (een instrument met hangende flessen die afhankelijk van de toonhoogte deels gevuld zijn met water), een duimpiano en resonerende hoge viooltonen gegoten worden. Het klankbeeld roept meteen beelden van met korstmossen bedekte toendra's op. Amina bedwelmt en hypnotiseert en vangt de nietsvermoedende luisteraar in een roes, die de slechts 20 minuten durende plaat domineert. Na de dreigende soundscape van opener 'Skakka' volgt het luchtigere 'Hemipode'. Pingelende belletjes spelen een repetitieve folkmelodie, waarrond een exotische, grootse strijkerspartij zweeft. Dezelfde formule wordt ook in het volgende nummer gebruikt. 'AnimaminA' heeft soms een iets te opvallend geconstrueerde sfeer, die net als de klankkleur nogal vertrouwd en herkenbaar is. Collega's en mentors Sigur Rós zijn nooit echt ver weg (hoe wel de massieve feedbackende geluidsbrij bij AminA achterwege blijft), en afsluiter 'Bláskjár –gedomineerd door een herkenbare muziekdoosklank- had perfect uit 'Serpentine' van landgenote Björk kunnen komen. De wat duidelijke invloeden nemen echter niet weg dat 'AminaminA' een erg mooie, sfeervolle plaat is. Sneeuwnachten, gletsjers en leegheid zijn beklijvend aanwezig, maar liggen er soms gewoon wat te dik op.
Meer over AminA
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
