Hoe ouder mensen worden, hoe meer ze gewoonlijk beginnen te mijmeren over de tijd van weleer. Vroeger! Vroeger was alles beter, dan was alles nog niet zo gejaagd en gestresseerd. Die zorgeloze zomerdagen, spelend in de velden, vrij van aardse lasten, dat kan nu allemaal niet meer. Dat 'toen waren we nog jong..' gevoel willen de Amerikanen van American Werewolf Academy terug in herinnering brengen. Daar slagen ze op 'Everything Is Alright So Far' wonderwel in, maar of de grootouders de cd vaak zullen opzetten valt te betwijfelen.
Zoals ze zelf zeggen speelt dit drietal uit Dallas, Texas 'onbeschaamde pop'. Voor een cliché of twee zitten ze niet verlegen, en er wordt met hommages en verwijzingen gegooid dat het een lieve lust is. Zonniger dan 'The Hop' zal het dit jaar in ieder geval niet worden. Hoewel de gitaren met vrij veel distortion zijn afgesteld, klinkt het geheel toch vederlicht. Het zou een nummer kunnen zijn dat de Manic Street Preachers in een rustiger periode hebben geschreven. Ook 'Summer Ship' en 'The Kid Stays In The Picture' tappen uit hetzelfde vaatje. In dat vaatje zit in dit geval frisse wijn die de zinnen nog verder verzacht. Bij 'Goodnight, My Pumpkin Pie' zou het adjectief 'schaamteloos' een eerste keer gebruikt kunnen worden, maar de melodie van de banjo en het glockenspiel is zo vertederend dat het zeemzoete geen bezwaar vormt.
Gaandeweg krijgen de weerwolven iets meer haar op de tanden. 'Wild Birds' gaat al wat meer rocken, en 'Beneath Your Scapula Lie Dragon Wings' is onvervalste punk. Plots klinkt de gitaar vuil en groezelig, het nummer lijkt ook bewust wat stoffig opgenomen om het een authentiek gevoel mee te geven. Ook komen steeds meer leuke ideetjes in de nummers bovendrijven, die van een standaard melodietje plots iets erg origineel maken. In 'Man With No Off Switch' zorgt een hammond orgeltje voor een verrassende wending, in 'Jack Wild' wordt een kort fietsbel - intermezzo gevolgd door een chaotische blokfluit solo. Het vreemde is dat dit alles bij elkaar ook nog eens klikt, en dat het geheel staat als een huis. De psychedelische elementen doen denken aan de maffe composities die Roky Erickson componeerde voor hij (net niet) ten onder ging aan de drugs.
Net zoals Erickson op 'The Evil One' zijn demonen van zich afschreef, lijkt 'Everything Is Alright So Far' naar het einde toe ook wat meer af te dalen in de diepere regionen van het onderbewustzijn. De nummers worden wat minder lichtvoetig, en pittiger gitaarwerk neemt langzaam de overhand. Dat gebeurt zo gelijkmatig dat het amper opvalt, maar na afsluiter 'Welcome To The Academy' volgt plots het besef dat de plaat totaal anders eindigt dan ze begint. De weerwolven die van deze academie afstuderen zijn de meest knuffelbare die er te vinden zijn, maar opgelet! Onder dat pluizige uiterlijk kunnen soms nog venijnige klauwen tevoorschijn komen. Welk genre deze Texanen ook aansnijden, het resultaat is even verrukkelijk. Fantastische plaat.
