Het is 1980. Obscure clubs rijzen in Brussel als paddenstoelen uit de grond en vormen een broeihaard voor elektronisch geëxperimenteer. Een nieuw muzikaal tijdperk breekt aan. New wave is geboren en brengt befaamde Belgische producten als Neon Judgement of Front 242 voort. Een gelijkaardige erkenning als deze bands heeft het trio Allez Allez nooit gekregen. Aangedreven door de Amerikaanse zangeres Sarah Osbourne heeft deze new waveband echter toch een kleine vier jaar (1981 – 1985) de hitlijsten warm gehouden. Het is daarom een leuk idee van platenfirma NEWS om een kwarteeuw na datum met een 'best of' op de proppen te komen.
Wat Allez Allez zo anders maakt dan de grote lading wavebands en -projectjes uit die periode? Het Brusselse duo Kristiaan Debusscher en Nicolas Fransolet (voormalig Marine) goochelde met Afrikaanse invloeden en funk-ingrediënten om een geheel met internationale uitstraling samen te stellen. Singles als 'She's Stirring Up' of 'Marathon Dance' bestaan uit pure ritmische schichtigheid, opgeklopt door een funky basgitaar. Daarnaast drukt de erg sensuele stem van Sarah Osbourne, vaak op Siouxie-achtige wijze ontdubbeld, een heel eigen stempel op dit geheel. Het is dan ook haar vertrek dat voornamelijk het einde van Allez Allez betekende. Dat alles maakt dat evergreen en meezinger 'Allez Allez' als single zelfs nu nog erg fris klinkt, al is het maar omwille van de complexiteit van zijn het met belletjes doorspekte ritme. Een andere instant klassieker, 'African Queen', geschreven door niemand minder dan Grace Jones, mag dit plaatje netjes openen. Ook hier vechten complexiteit en schijnbare eenvoud om de aandacht. Minder gekende nummers als 'Turn Up the Meter' of 'Valley of the Kings' houden dan ook netjes vast aan een formule die ritmische finesse en een door punk gedreven gevoel laat primeren boven de zwartgalligheid van veel new wave-producten uit dezelfde periode.
Helaas wordt dit plaatje, vergezeld van een leuke vinylversie, aangevuld met vier ellenlange remixen die dat broze evenwicht totaal niet respecteren. Een minimalistische ambient-'dub'-versie van Quiet Village, de langdradige instrumentale intro van Aeroplane of zelfs de meer dan twaalf minuten durende remix van Lindstrom & Prins Thomas voegen dan ook nauwelijks wat toe aan dit plaatje: een gemiste kans.
Zo'n tien jaar geleden werd Allez Allez eventjes opnieuw op de sokkel geplaatst met het retrospectieve 'African Queens and Promises', de eerste twee langspelers op cd gebundeld. Dat maakt dat deze nieuwe 'Best Of' helaas erg weinig meerwaarde heeft, buiten een nostalgisch gevoel oproepen bij wie destijds mee op de dansvloer stond. Niet dat het terug in de aandacht brengen van bands van dit kaliber een schande is natuurlijk, maar de vraag blijft wie hierop zat te wachten.
Meer over Allez Allez
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
