Een Nederlands hardcorecollectief als All for Nothing aarzelt niet te bekennen dat ze in obscure keldertjes voor 20 fans gespeeld hebben (en dat soms nog steeds doen). Wat telt, is het hart op de juiste hebben, zoals steeds het geval is bij dit nochtans vrij agressief klinkende muziekgenre. Dertien songs lang trekt de band uit Rotterdam alle punkregisters open op hun vierde langspeler, waarbij kenmerken als snel, sneller, snelst en fel, feller, felst zich verzoenen met een overtuigende melodieuze en tekstuele kracht.
Wat misschien nog het meest opvalt aan All for Nothing, is dat de band niet wordt aangevoerd door een getatoeëerde brulbeer, maar door een frontvrouw die haar gal over man en maatschappij spuwt. Dat maakt het kwintet echter niet minder hardcore dan zijn soortgenoten, integendeel. Cindy Van Der Heijden blijkt meer mans en punk dan haar collega’s. In een uiterst scherp en strak kader van felle metalcore en razende speedpunk schreeuwt de dame zich de longen zo hard uit het lijf, dat er even goed een man aan de micro had kunnen staan.
Vurige metalriffs stuwen een song als opener ‘Dead to Me’ voort, dat mooi speelt met ritmewijzigingen en een felle melodieuze kracht uitstraalt. Vaak gaat het tempo echter de hoogte in tot een stevig speedpunkniveau bereikt wordt. ‘Point of View’ is een stukje pure razernij dat op nog geen minuut tijd de dansvloer volledig in de vernieling helpt. Toch kan ook hier ook alles even een beetje langzamer in het refrein, waardoor de samen gebrulde slogans in kracht toenemen.
Op die manier speelt All for Norhing voortdurend op verschillende snelheden, waardoor zijn songs soms heerlijk expliciet worden. Misschien dat het onophoudelijk getier van mevrouw Van Der Heijden ten langen leste wat op de zenuwen kan werken, omdat haar stembereik steeds in dezelfde toonhoogten blijft, maar de energie waarmee ze alles naar buiten brengt, is toch indrukwekkend. Dit is dan ook hardcore van hoog niveau dat liefhebbers van het genre heerlijk dol kan draaien, al is het maar omdat Sick of it All-bassist Craig Setari op ‘Without a Doubt’ even voor een mannelijk vocaal tegengewicht komt zorgen.
‘To Live and Die for’ is een pittige hardcoreplaat waarbij boodschappen als “Why should I adept myself to you when I don’t find any comfort in the things that you do” danig in het rond vliegen en muzikaal ook netjes verpakt worden. Laat de hoestekening dan misschien niet echt een schot in de roos zijn, toch is dit een lekker rauw album.
