In het najaar van 2005 bracht Alice Russell haar tweede volwaardige album uit, 'My Favourite Letters'. In het zog van dat album ontstonden er allerlei remixen, b-kantjes en obscure versies die Russell (of de platenmaatschappij) niet onbenut wou laten. De rariteiten werden dan maar verzameld op 'Under The Munka Moon II'. De titel is wat misleidend, want de eerste 'Under The Munka Moon' was helemaal geen verzameling van rariteiten, maar wel Russells eerste langspeler. Wat beide plaatjes gemeen hebben is de genialiteit van Russell.
De lijst van samenwerkingen en remixers op 'Under the Munka Moon II' is niet alleen indrukwekkend, maar laat ook de veelzijdigheid van Russell zien. Nu:Tone mag 'To Know This' in een drum'n bassjasje steken. Nostalgia 77 gaat met zijn geflipte hiphopbeats en de stem van Alice zelf 'Seven Nation Army' van The White Stripes te lijf. Bugz In The Attic maakt van 'Could Heaven Be Ever Like This' een opgewekt breakbeatriedeltje dat je nog dagen blijft nazingen. En Wyndham Earl doet 'I'm Just Here' even onheilspellend klinken als donderwolken op een zonnige augustusdag.
Die nieuwe versies zijn stuk voor stuk geslaagd. De cover van The White Stripes toont de genialiteit van zowel Nostalgia 77 als van Alice Russell. Zij schreeuwt de song open met de ondertussen alom bekende tekst; het klinkt alsof Tina Turner aan een comeback bezig is. Ook de openingstrack 'I Love You More Than You'll Ever Know (One Take Version)' toont dat Russell goed naar de jonge Tina Turner heeft geluisterd. Deze opener is zonder twijfel de sterkste track van het hele album. Misschien is het een goed teken dat dit een van de tracks is die niet bewerkt is, maar gemaakt en uitgevoerd door Russell door haar alleen. Met een zachte kraak in haar stem zingt ze ingehouden over het harde leven dat een relatie kan zijn. Ook de andere songs die ongeschonden zijn gebleven van al het remixgeweld behoren tot de betere jazz en soul. De liveversie van 'To Know This' doet denken aan een donker jazzcafé waar rook en gedimde lichten de whisky beter doen smaken. 'Don't You Worry' is dan weer een song om zachtjes de heupen op te bewegen, terwijl de akoestische versie van 'Mean To Me' uitnodigt om die plaats aan de toog weer op te zoeken.
Voor elk wat wils dus op 'Under The Munka Moon II', maar die veelzijdig is een groot pluspunt. Het laat de vele kanten zien van Alice Russell die al op 'My Favourite Letters' liet horen dat ze heel wat stijlen aankan. De mooiste en interessantste tracks op de verzamelaar van rariteiten zijn wel diegene waarop Alice Russel het alleen doet. Daarin kan ze haar stem volledig ontplooien en komt alle eer alleen haar toe.
Meer over Alice Russell
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
