Een raadseltje: wat komt uit Australië, heeft twee broers in de gelederen, combineert stompende drums met simpele gitaarriffs, snelle bluessolo's en een hoge krakerige stem, en zingt over rock-'n-roll, het hellevuur en goedkope hoeren?
Voor iedereen in koor "AC/DC" roept: er is nog een ander antwoord dat eveneens perfect bovenstaand beschreven lading dekt, en dat bestaat onder de naam Airbourne. De songs van deze vier heren klinken namelijk krek (lees: krék) als die van AC/DC, en dat lijkt nog eens onbeschaamd de bedoeling te zijn ook. Op zijn debuut 'Runnin' Wild' naait Airbourne alle ongeïnspireerde genreregeltjes fijntjes aan elkaar en rammelen de vier knakkers feilloos de ene imitatieriff na de andere af. De sound is daarnaast verdacht vintage (zelfs dàt aspect van deze plaat blijkt een flauwe opwarming van al talloze keren beter gedane dingen te zijn) en de "stijl" als geheel klinkt zodanig gekopieerd dat Airbourne probleemloos wedstrijden zou kunnen winnen als coverband van al dan niet terecht obscure AC/DC b-kantjes.
Uiteraard komen ook andere referenties boven: verwaterde afspiegelingetjes van Kiss, Mötley Crüe, New York Dolls, Motörhead of zelfs het vroege Aerosmith zijn evenmin van de wind. Enkele songtitels noemen kan ook verhelderend werken: 'Stand Up for Rock 'n' Roll' bijvoorbeeld, of 'Too Much, Too Young, Too Fast'. 'Heartbreaker' en 'Hellfire' zijn nog twee mooitjes die passen in het rijtje 'paden-die-al-duizend-maal-zijn-betreden-deel-zeshonderdzesenzestig'. Of misschien 'Cheap Wine & Cheaper Women', iemand? Airbourne is simpelweg de Australische Darkness, maar dan zonder de geslaagde humor.
De vraag blijft uiteraard of dit alles dan niet best lekker klinkt? Uiterààrd klinkt het allemaal best lekker (elke groep die van AC/DC steelt klinkt zonder moeite meteen lekker), maar het klinkt simpelweg té lekker: zo glad dat het doodsaai en hilarisch gewoontjes wordt. De artistieke meerwaarde is nergens te bespeuren en de elementaire uitdaging voor eender wie dit hoort is al helemaal onbestaand. Tegen een hoog volume zou 'Runnin' Wild' perfect kunnen dienen als vette achtergrondmuziek voor een bezopen metalfuif, maar voor een groep die zichzelf zogenaamd serieus neemt, is dit echt te gek voor woorden. Waarschijnlijk wordt de hele grap achter dit circus dan ook ooit nog wel eens toegegeven. Dat wordt alvast lachen.
Meer over Airbourne
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
