Ai Phoenix is een Noors lo-fi-gezelschap dat thuis mooie, slaperige folknummers opneemt. Het trio bestaat uit zangeres Mona Mørk, zanger-gitarist Patrick Lundberg en drummer Bosse Litsheim. 'The Light Shines Almost All the Way' is reeds hun vijfde album – de band bestaat dan ook al sinds 1997. Toch begint de band nu pas wat naambekendheid te genieten in de alternatieve muziekwereld. De elf songs op 'The Light Shines Almost All the Way' zijn verstilde verhalen uit de zachtaardige wereld waarin ook Yo La Tengo leeft.
De plaat opent met het vrolijk huppelende 'You and I', waarin het lijkt alsof Mørk en Lundberg een 21ste-eeuwse versie willen zijn van het 60's croonduo Nancy Sinatra en Lee Hazlewood. Hierna schakelt Ai Phoenix een versnelling lager, die een pak comfortabeler wordt bevonden: hetzelfde haastloze tempo zal de rest van het album worden aangehouden. De tekst van 'Companion' is even beschrijvend als zelfbeschouwend: "Away, away, we're going away / To the countryside, listening to pop-songs all day / Excellent songs about being alone, or in love". De melancholie die doorklinkt in Ai Phoenix' songs betekent echter niet dat het trio zich wentelt in zwartgalligheid: zelfs in het weemoedige 'Broken Bones' is een onderliggende joie de vivre aanwezig die het zonlicht door de blinden laat binnenglippen. Soms wordt zelfs een raam opengegooid dat uitkijkt op de groene Noorse zomer ('Peter Pan', 'Like We Know'). Hierin lijkt Ai Phoenix de mosterd te hebben gehaald bij een van hun helden, de grote Leonard Cohen, die ondanks zijn doorleefde somberheid toch steeds een zekere positiviteit en humor uitstraalt. Ai Phoenix heeft het allerbeste echter tot de tweede helft van de plaat bewaard. Een eerste hoogtepunt is Mørks bevreemdende 'He Kisses the Streets I Walk', door de gitaarmelodie in mineur en het blauwe orgeltje een van de meer onheilspellende momenten op het album. Ook 'I'm Barely Trying' is opvallend mooi, dat met zijn achtergrondkoor en delicate gitaartoetsen herinnert aan de beate momenten van The Velvet Underground, zoals 'Stephanie Says' en 'Sunday Morning'. Mørk en Lundberg bezingen de moeheid van hun relatie met stemmen die de bewusteloosheid nabij zijn: "I'm barely trying to listen / to the words you say / After we've been working all day / I'd fight you in any other way". Ai Phoenix sluit af met het prachtige 'Where Only We Go' en wanneer de laatste tonen van de instrumenten al lang zijn uitgeklonken, zal Mørks echoënde, ijle zang nog steeds nazinderen in het hoofd van de luisteraar.
'The Light Shines Almost All the Way' is alleszins warm aanbevolen bij fans van de betere lo-fi, maar eenieder die al eens wakker wordt of gaat slapen met het werk van de hoger genoemde artiesten zal met Ai Phoenix zijn voordeel kunnen doen. Er staat voldoende audiomateriaal op de website van de band om elke twijfel weg te nemen.
Meer over Ai Phoenix
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
