Nou nou, er is behoorlijk wat gewijzigd in het kamp van Agoraphobic Nosebleed. Nog een geluk dat het ten goede van het geheel is gekomen, al gaan er uiteraard kniesoren zijn die zich hier niet in kunnen vinden. Waar dit geflipte grindcorebandje vroeger bestond uit Scott Hull (tevens Pig Destroyer), schreeuwlelijk Jay Randall en de meest extreme beats die een mens uit een drumcomputer kon halen, blijken er nu twee vocalisten te zijn (waaronder een dame – jawel!) en klinken de drums ditmaal bijzonder levensecht. Verder is de algemene snelheid wat naar beneden gehaald. Dat wil echter niet zeggen als zou Agoraphobic Nosebleed plotseling toegankelijk klinken en gelukkig maar!
Doordat het tempo lager ligt, heeft dit kwartet beduidend meer tijd gestoken in het zoeken van de juiste groove. Dat had waarschijnlijk niemand verwacht, dat deze herriemakers ooit groovy uit de hoek zouden komen. Nu goed, dat mag een mens ook wel met een korreltje zout nemen, want de waanzinnige snelheden, onrustwekkende gitaarlijnen, wacky geluidjes en brute zang vliegen vrolijk in het rond. Het geinige is dat de mannelijke vocalen een pak duidelijker zijn dan degen welke de dame in kwestie uit haar strot knijpt. Zij klinkt net zo ziekelijk als Jay Randall vroeger en dat is een behoorlijke prestatie. Door de doorzichtiger songstructuren schuift Agoraphobic Nosebleed misschien wat dichter bij Pig Destroyer, die andere grindband van Scott Hull, maar de waanzinnige breaks, en dat net iets verder gaan dan de rest houdt het geheel op en top Nosebleed. Voor het leeuwendeel is het al traditie wat de klok slaat, in dit geval teksten over foute porno, vetzakkerij, een tikkeltje maatschappijkritiek en vooral heel veel bruut geweld. Als grindcore een genre is voor ADHD'ers, dan is Agoraphobic Nosebleed de overtreffende trap. Echte uitschieters noteren is in dit geval behoorlijk overbodig, maar indien er toch een keuze dient gemaakt te worden, dan zijn 'Hung From The Rising Sun', de titelsong en het extreem geflipte 'Ex-Cop' warm aanbevolen.
Ondanks de betere verteerbaarheid van dit laatste album, blijft Agoraphobic Nosebleed tot de meest extreme grindcorebands van deze aardbol behoren. Zo wil een mens het ook. Dankzij de meer doordachte songwriting en een lichte afwijking van het principe extreme for extreme's sake slaagt dit combo erin om alles en iedereen plat te walsen.
Meer over Agoraphobic Nosebleed
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
