Als 1993 de Summer of Love was, dan was 2001 zeker wel de Summer of Lounge. Hoewel José Padilla met zijn Café Del Mar reeks al meer dan 3 jaar ver buiten Ibiza furore maakte, rezen plots overal chillout, ambient of lounge samplers als paddestoelen uit de grond op en het genre geraakte al heel snel volledig uitgemolken. Het is deze overlast die artiesten van het eerste uur, zoals de producer Afterlife (ook aanwezig op tal van Café Del Mar verzamelaars), spijtig genoeg nu moeten torsen. Deze plaat faalt dan ook in haar vernieuwingsdrang, desondanks de fijne en relaxerende muziek die Afterlife nastreeft.
Alle gekende ingrediënten zijn er: een lome triphop beat, dubby baslijnen, heerlijk zalvende vrouwenhymnen (of op 'Like Prana' één enkele keer een warme mannenstem), een zomers latinjazz gevoel en diep gepande en echoënde synthesizertonen of fluweelzachte pianomelodietjes die doen denken aan de meest exotische, paradijselijke stranden. In één woord: lounge. Het hoeft daarom niet te verbazen dat deze 'Speck of Gold' nogal voorbijgestreefd klinkt. De subtiele elektronische details en samples in het warme, relaxerende klankenpallet verklappen wel de grote muzikale kunde van Afterlife en ook de stem van zangeres Hed Kandi kan enkel maar lieflijk met open armen ontvangen worden, maar dat is helaas al bij heel veel andere platen het geval geweest. Hoewel ontstressing en relaxatie altijd welkom zijn, zal 'Speck of Gold' dus nergens echt verrassend uit de hoek komen. Alle 12 nummers teren op eenvoudige jazzakkoorden en heel doorzichtige songstructuren (als er al van enige structuur sprake kan zijn, want de meeste tracks lijken monotoon verdovend voort te kabbelen). Eén enkele keer tracht Afterlife wel meer een echt lied weer te geven, door de zang de structuur van het nummer te laten bepalen ('On the Inside'). Helaas is het resultaat een povere poging om een kenmerkende hit te benaderen en vervalt het nummer in vrij saaie souljazz. Dat neemt niet weg dat deze plaat er één is van geweldige impressies die alvast de zomer met open armen verwelkomen.
Titels als 'Clear Blue Sky', 'Still', 'Miracle' of 'Sunrise' spreken boekdelen. Lekker achterover leunen en relaxeren is de boodschap. Zelfs het bijgevoegde bonusschijfje met 5 remixen is niet echt muzikaal verrassend, maar zet wel lekker de heerlijk ontspannende trend van de originele Afterlife cd verder. Op de weinig geslaagde housemix van Roger Sanchez na ('Sunrise'), is de gedachte aan enige vorm van inspanning vergeefse moeite. Fijn, toch?
Meer over Afterlife
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
