Vlaamse folk zit in de lift. De laatste jaren is er een onmiskenbare verruiming opgetreden binnen het genre, waardoor de folkmuziek haar nogal ongelukkige 'geitenwollensokkenimago' van zich heeft afgeworpen. De meeste hedendaagse folkgroepen (zoals Laïs, (BUB), Olla Vogala, Ballroomquartet,...) gebruiken de traditie immers niet langer als een doel, maar als een middel om tot genreoverschrijdende resultaten te komen. Ook voor AedO, een nieuwe, jonge Vlaamse groep, is traditionele (Iers-Bretoense) muziek een aanknopingspunt voor het bewandelen van nieuwe wegen. 'Jong' mag hier overigens letterlijk worden genomen: de zes leden van AedO zijn tussen de vijftien en de twintig jaar (!) en worden duidelijk gedreven door een sterke ambitie. Beste bewijs hiervan: hun allereerste full-cd, 'En Route', hebben ze onlangs in eigen beheer uitgegeven.
Al vanaf de eerste beluistering is het zonneklaar: qua vakmanschap moeten deze jongens – ondanks hun leeftijd – voor niemand onderdoen. Live heeft AedO al heel wat speelervaring opgedaan (met op hun palmares o.a. drie concerten op Folkfestival Dranouter) en het professionalisme van de groep weerklinkt in elke gespeelde noot. De basis van de goed geoliede muzikale machine is een strak spelende ritmesectie (drum en basgitaar) die de meeste songs een rechttoe rechtaan, dansbaar karakter bezorgt. Doedelzak, gitaren (zowel akoestisch als elektrisch), accordeon, sax, fluit en draailier zorgen voor aanstekelijke melodielijnen die zich stevig in het hoofd van de luisteraar vasthaken. Openingsnummer 'Déménage Mondiale', een scottish, is hiervan een goed voorbeeld: de track gaat van start met de accordeon die het basisthema speelt, waarna ook saxofoon en doedelzak dit thema overnemen. Veel melodische variatie zit er niet in de song, maar door de instrumenten één na één bij te voegen en door te spelen met het tempo (dat naar het einde toe sterk versnelt en zo een climax opbouwt) maakt AedO er toch een nummer van dat beluistering na beluistering even onweerstaanbaar blijft. Te midden van het traditioneel getinte werk staan ook twee meer experimentele nummers, zoals een geslaagde remix (met gesamplede drums) van het eerder verschenen 'Experior' en het lang uitgesponnen 'Quartier Latin, 4h le Matin', waarin een gitaar met phase-effect en een eenzaam klinkende accordeon de hoofdrol voor hun rekening nemen.
Eén van de weinige minpunten aan 'En Route' is de tekst van de twee niet-instrumentale nummers. Zo zijn op het Franstalige 'La Larme' karamellenverzen van de meest tenenkrullende soort te horen ("laisse-moi vivre encore / je ne veux pas être mort") en ook de lyrics van 'Medelij', in een soort archaïsch Nederlands, zijn niet erg overtuigend. Gelukkig blijft het bij deze twee songs en overtuigt de AedO des te meer als het de instrumenten voor zich laat spreken.
AedO maakt toegankelijke, vlot in het gehoor liggende muziek waarop live al eens uit de bol kan worden gegaan. 'En Route' bevat evenwel voldoende klankrijkdom om het ook boeiend te houden voor diegenen die liever stilzitten. Knap debuut!
Meer over AedO
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
