The Adolescents laat nog eens van zich horen. Dat is best opmerkelijk, want de band die aan de wieg staat van de Californische punk- en hardcorescene en in een adem vernoemd wordt met Black Flag, Minor Treat of Bad Brains, zit na meer dan dertig bestaansjaren nu pas aan zijn vijfde studioplaat. Reden tot feesten dus, en dat mag gerust letterlijk genomen worden. Want ondanks enkele welgemeende politieke boodschappen, blijven de tot senioren uitgegroeide adolescenten houden van een stevige dosis goedlachse en melodieus verantwoorde punkmuziek.
Frontman Tony Reflex en zijn al enige keren gewijzigde entourage houden niet echt van politieke leugens, olieoorlogen in het Midden Oosten of andere nutteloze geweldplegingen op mens en maatschappij. ‘The Fastest Kid Alive’ heeft veel weg van één grote anti-oorlogsaanklacht. En Reflex weet die overtuigend te verwoorden dankzij zijn deels scanderende stem die, ondanks de tand des tijd, toch veel melodieuze kracht bevat.
Niets dan lof ook voor de vingervlugge, hoog inkleurende gitaarsolo’s van nieuweling Mike McKnight, die regelmatig voor vuurwerk zorgt, maar daarmee de totaalsound toch niet naar zich toetrekt. Als een coherente machine geven The Adolescents blijk van de ware punkspirit. Of dat nu gaat om leuk rollende speed rock’n’rollsongs als ‘Operation WTF’ of het anti-Californië anthem ‘Serf City’ of om regelrechte punkrockers als ‘The Jefferson Memorial Dance Revolution’: scherpe teksten, krachtige riffs en mooie melodieën gaan hand in hand. Opener ‘Operation WTF’ is overigens niet meer dan een verwelkoming en opsomming van alle landen waar Amerika vuile oorlogsspelletjes mee speelde (“Hello Nicaragua, hello Venezuela, hello Afganistan, Iraq, Iran / … / come buy your guns in America, come and join our drug war”), om maar even het tekstuele cynisme dat deze plaat doorkruist aan te halen.
Verder bedienen The Adolescents zich netjes van het trucje van herhalende slogans en samengeroepen refreinen, maar dit staat telkens ten dienste van de kracht en energie van de liedjes. En ook al ligt het tempo niet altijd even hoog, toch vliegen de vijftien songs er op een wip door, allen met gelijkaardige sterkte. Met ‘The Fastest Kid Alive’ is eindelijk nog eens sprake van een punkplaat die van a tot z blijft boeien.
