Adem Ilhan is één van die Britse emotie-troubadours die met een ontroerende stem en akoestische gitaar als voornaamste wapens, zichzelf al ettelijke jaren weet te beredderen in het milieu van de betere muziekminnaar. Met als spreekwoordelijk huis het befaamde Domino label maar ook met een cv waarop het fijne experimentele gitaartrio Fridge naast drie soloplaten prijkt, moet blijken dat het hier niet zomaar om een zoveelste onder-de-toren eendagsvlieg gaat. Toch gaat Adem hier voor een formule die hetzij gewaagd, hetzij erg goedkoop is: die van de covers. Gelukkig gaat het bij 'Takes' om het eerste geval. Een setlist waar PJ Harvey naast Aphex Twin en Björk naast Yo La Tengo prijkt, getuigt in elk geval van een ruime en kwalitatief sterke muziekkennis.
Het mag niet verbazen dat Adem ook op deze plaat weer geen echt gekke dingen doet. Met zijn zachte stem en intiem gitaarspel brengt de man een soort van akoestisch eerbetoon aan zijn helden. Belgen als we zijn valt dan ook meteen een cover van dEUS' 'Hotellounge' op tussen al het andere internationaal geweld. Met klokkenspel, een streelzacht en slepend spel en een respect over de noodzakelijke tussenpauzes blijkt die interpretatie helemaal zo slecht nog niet, al zal de doorwinterde dEUS-fan daar mogelijk anders over denken omdat de subtiele opbouw en climaxen in het nummer met de grond gelijk gemaakt zijn. Gelukkig zijn er covers als het smartelijke 'Oh My Lover' (PJ Harvey) of het instrumentale 'Gamera' (Tortoise) die in alle eenvoud eenieders twijfel zonder moeite wegvagen. Ontdaan van alle complexiteiten, frennen of studiotechnische hoogstandjes bewijst Adem dat achter sfeermomenten als Lows 'Laser Beam' werkelijk krachtige songs schuilgaan. Dit plaatje herleidt dan ook zonder enige moeite erg diverse liedjes tot een homogeen uitstralend, genietbaar akoestisch geheel. Langere instrumentale constructies zoals in Aphex Twins 'To Cure a Weakling Child / Boy Girl Song' of Pinbacks 'Loro' (dat hier wel zijn mooie ritmische ondersteuning mist) wisselen af met heerlijk gebalde ballades. Zo zou het op piano begeleide 'Tears Are in Your Eyes' van Yo La Tengo met zijn duistere, hese zang zelfs een herwerking door Nina Simone of Dayna Kurtz kunnen zijn. Dit om maar te zeggen dat Adem soms inderdaad een waanzinnig hoog niveau haalt met zijn covers.
In feite is het een belediging 'Takes' een coverplaat te noemen. Dit is tegelijkertijd een oprecht eerbetoon aan grote muzikanten, terecht gepoch over een gefundeerde muziekkennis en een bewijs van reductie tot de meest emotionele basis. Vergeet daarom zeker niet deze sfeerparel onder de geschikte omstandigheden op te zetten, kwestie van de essentiële schoonheid ervan niet te missen.
Meer over Adem
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
