Feit: het is moeilijk om op de muziek van Adem Ilham uitgekeken te geraken. Zeldzaam zijn immers de singer / songwriters die hun inhoudelijke boodschappen met zo'n rijke muziek weten te omfloersen. Deze Britse woordenkunstenaar zit daarom netjes op zijn plek in het kwalitatieve Domino label. Op zijn tweede muzikale hoofdstuk (na een verleden in de postrockband Fudge) wentelt de man zich wederom in een instrumentale weelde die –voorspelbaar– vertrekt vanuit de akoestische gitaar. Een klein legertje elektronische snufjes en effectjes levert op twaalf toffe liedjes vuurwerk; vuurwerk dat vanuit de buik vertrekt en niet vanuit een goedkoop volks buurtfeest.
Ondanks een wat klagerige stem heeft de muziek van Adem een hoge aaibaarheidsfactor. Dat zal wel te maken hebben met het veelvuldig gebruik van belletjes en zachtmoedige slaapkamergeluidjes die in een bedje van harmonium en autoharp prima tot rust komen. Daarnaast zorgt Emma MacFarlane voor een hemelse achtergrondzang. Verder weet de man vanuit een eenvoudig vertrekpunt, ondanks een rijke weelde aan digitale frutseltjes, een sfeervolle soberheid te bewaren. Adem is en blijft een troubadour, al is het er eentje van de 21ste eeuw die de opbrengst uit metrostations tijdig heeft ingeruild voor een laptop. De dromerige, holle sfeer heeft hij echter weten te bewaren. Sluimerende liefde en melancholie gaan hand in hand op een plaat die gaat over de kosmos, verhoudingen en mensen. Zo dooft 'Love and Other Planets' fantasierijk uit in de sfeervolle afsluiter 'Human Beings Gather 'Round'. Een toonaard lager en de hoge engelbelletjes vervangen door zware kerkklokken en dit had een pracht van een uitvaartlied kunnen zijn. Maar optimisme heerst gelukkig op de cd. 'You and Moon' bejubelt in twee stemmen en op een kort afgeblokt handenklapritme de heerlijkheid van de liefde. Verder houdt Adem duidelijk van openbarende momenten in zijn folkrock liedjes. Een nummer als 'Something's Going to Come' bloeit vanuit de eenvoud zelve mooi open met wijde gitaarpartijen en het daaropvolgende 'X is for Kisses' eindigt zelfs in een wervelende outro van verhakte loops en zorgt zo voor een heus elektronisch spektakel. Clicks'n'cuts, loops en leuke, eigenzinnige geluidjes gaan hand in hand met de zachtaardige ballades op deze cd en dat geeft een mooi en boeiend eindspektakel.
Zowel artwork als inhoud van deze plaat duiden op een fantasierijke creativiteit. De combinatie van gitaarpop met spichtig elektronisch werk is dan ook een heuse openbaring. Adem Ilham dingt bij deze alvast voor plaat van het jaar 2006!
Meer over Adem
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
