De Poolse jazzpianist en filmcomponist Krzysztof Komeda wordt tot op de dag van vandaag beschouwd als een van de muzikanten die de Europese jazz een eigen richting hebben gegeven. De jaren '50 en '60 hadden iemand met de visie als die van Komeda nodig om de Europese jazz van de "Amerikaanse sleur" te ontdoen en een eigen esthetiek te ontwikkelen. Tot op de dag van vandaag geldt Komeda's album 'Astigmatic' als een van de allerbelangrijkste en –mooiste jazzalbums ooit, wat onder meer door de jazzbijbel The Penguin Guide to Jazz bevestigd wordt. De naam van Komeda wordt bovendien vaak in verband gebracht met die van filmmaker Roman Polanski (die in het begin van zijn carrière net als Komeda een echte pottenbreker was), omdat deze voor revolutionaire films als 'Rosemary's Baby' aan Komeda vroeg om filmmuziek te schrijven. De mosterd voor de naam van dit album haalde saxofonist Adam Pierończyk bij een gelijknamige Poolse film die focust op het Warschau van na de Tweede Wereldoorlog en het underground-klimaat waarin de "nieuwe" beeld- en muziektaal van Polanski en Komeda vorm konden krijgen.
Adam Pierończyk legde een lange weg af vooraleer hij als interpreet tot de muziek van Komeda kwam. Mensen als de Poolse trompettist Tomasz Stańko maakten vrij snel na Komeda's heengaan tribute-albums, die vaak verder borduurden op de stijl waarvoor Komeda de grondslag had gelegd. Dergelijke "na-aperij" (om het oneerbiedig te zeggen) interesseert Pierończyk niet. Wel wilde de saxofonist, die al een tijdje furore maakt met een eigen trio, de sound van Komeda in zich opnemen en integreren binnen de klank die hem eigen is. In 'The Innocent Sorcerer' hoort men dan ook stukken meer Pierończyk dan Komeda terug, een gegeven dat men zich niet hoeft te beklagen. Het abstracte idee zette Pierończyk immers aan tot wat denk- en componeerwerk, met een heel sfeervolle klank tot gevolg die meer dan op de figuur Komeda focust op het klimaat waarin de toetsenist werkte. Door de piano zelfs integraal weg te laten en te vervangen door een gitaar (Nelson Veras), krijgt de luisteraar een geluid voorgeschoteld dat erg ver gelegen is van de sound die doorgaans met Komeda wordt geassocieerd. Pierończyk deed de thema's grondig op hun grondvesten daveren en creëerde een feeëriek, geheimzinnig geluid dat soms subtiel naar meer grimmige harmonieën evolueert.
Het lef en de passie waarvan deze verregaande bewerkingen getuigen, zouden vaker moeten aangemoedigd worden. Alleen al daarom verdient deze Pierończyk een bijzondere vermelding. Verder zijn de zeven nummers ook buitengewoon interessant. De introductie van een gitaar zorgt af en toe voor een iets te sterk geromantiseerd geluid, maar psychedelische effecten, zoals een ostinate tikmachine in 'Sleep Safe and Warm', of stemmige contrabasuithalen van Anthony Cox hier en daar, verlenen het album toch de nodige eigenheid. Pierończyk heeft Komeda echter niet in die mate willen transformeren dat de nummers plots minder goed in het oor liggen, integendeel: 'The Innocent Sorcerer' klinkt quasi zomers en hoewel af en toe naar smerige krochten van de jazz wordt afgedaald, blijft het geluid in zijn totaliteit erg menselijk en lyrisch. 'Crazy Girl', met zijn elf minuten meteen het langste nummer van de cd, heeft bijvoorbeeld een prachtig thema, waarna Veras aan een redelijk eenvoudige improvisatie begint, die heerlijk gebroken wordt door ongewone ritmes, om even later uit te monden in een feller gearticuleerde solo van Pierończyk zelf.
De allergrootste cliché's omzeilend, slaagt Adam Pierończyk erin om met 'Komeda: The Innocent Sorcerer' muzikale uitersten tegen elkaar af te wegen, in een stijl die altijd origineel en authentiek klinkt. Komeda had zich een straffere ode kunnen inbeelden, maar wellicht niet meteen een mooiere.
