Voor tekstuele of muzikale diepgang moet niet aangeklopt worden bij Adam Green. Die constante is terug te vinden in zijn vorig leven als lid van de Moldy Peaches en in zijn solocarrière. Het album 'Sixes en Sevens' is daar geen uitzondering op. Nog steeds halen de nummers van Green hun kracht uit de eenvoud en nog steeds klinken ze bij momenten buitengewoon catchy.
De twintig nummers op deze plaat nemen goed en wel achtenveertig minuten in beslag. Met enkele strofes en een refrein is het verhaal dan ook meestal verteld. Hoogstens kan er hier en daar nog een bruggetje af. Soms is deze bondigheid geen probleem, maar op andere momenten lijken de songs niet af, alsof Green niet de moeite neemt om er echt iets van te maken. Dit doet hij dan weer wel in de gevarieerde aankleding waarin de nummers gebracht worden: soms sober, maar even gemakkelijk rijk georchestreerd. Zo plukt Green uit de hele populaire traditie die gaat van muziek voor stomme films tot ballads uit de jaren '50, soul en r&b uit de '60s en even tropische als foute easytune uit de jaren '70. De vraag en antwoordstructuur van 'Leaky Flaks' is schatplichtig aan de gospeltraditie en in 'Sticky Ricki' schemert het Duitse cabaret door, inclusief de vreemdere harmonische wendingen.
Conga's en panfluit vergezellen folkgitaren en rijke strijkers en in 'Be My Man' klinkt Green als een bloemenkindversie van Lou Reed. Nog explicieter lijken de verwijzingen bij 'When a Pretty Face', een song die wel erg dicht tegen Frank Sinatra's 'Something Stupid' gelegen heeft. Even opvallend is de knipoog die 'Rich Kids' geeft in de richting van 'We'll Meet Again' in de versie van Johnny Cash. Dat deze struinende rootspopversie van het nummer niet de emotionele lading krijgt van bijvoorbeeld de versie van Cash is bij Green niet verwonderlijk, maar het legt wel de zwakte van het album bloot. Hoe verleidelijk de meezingers van 'Sixes & Sevens' ook zijn, het ironische van het muzikale eclectische en de teksten blijft geen hele cd overeind. De rek is er na een kwartje van de cd uit en wat dan rest zijn een reeks muzikale one night stands die gemakkelijk in het geheugen van de luisteraar blijven hangen, maar er geen schade aanrichten. Dat Adam Green (stukken van) nummers kan schrijven is geen geheim meer, maar op 'Sixes & Sevens' is de ambitie om er iets meer mee te doen ver te zoeken.
Meer over Adam Green
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
