Het Amerikaanse Acheron is een van die groepen die de echte underground spirit volledig belichaamt. De groep ontstond in 1989 en heeft (ondanks een recent hiaat van vier jaar) consequent en consistent zijn ding gedaan. Dat bestaat uit rauwe en groezelige satanische death metal. In tegenstelling tot een Deicide heeft Acheron nooit geproefd van het succes, maar eigenlijk was dat ook nooit de drijfveer van frontman Vincent Crowley. En dan is er nu 'Kult des Hasses', een album waarop Acheron doet waar het best in is: demonische death metal produceren.
Acheron was nooit de snelste of de meest technisch onderlegde band die er rondliep. Het belangrijkste was de duistere groove, die zich vooral uitte in een erg solide en behoorlijk aanwezige ritmesectie en ronduit griezelige melodieën. Soms waren die niet altijd even goed te horen door een wat warrige productie, maar daar staat tegenover dat die rauwe sound iets is waar de band altijd naar streefde. Ook nu weer klinkt het geheel een beetje bedompt, alsof de muziek rechtstreeks uit Satan's kelder naar boven werd gepompt. Wat wel een lichte wijziging is tegenover vroeger, is een grotere hang naar melodie. Niet dat Acheron plotseling soft is geworden, maar de smaakvolle solo's en meanderende melodielijnen zijn meer aanwezig.
Het lompe gehak van de band speelt zich veelal af in de duistere midtempo en drummer Kyle Severn kwijt zich met verve van zijn taak. Zijn kloeke polsslag is het diabolische metronoom waarop zanger/bassist Crowley zijn teksten kan uitspuwen. Zijn grom is nooit de diepste of de meest agressieve geweest, maar die is zo onlosmakelijk verbonden met wat Acheron doet, dat het moeilijk wordt om een andere klankkleur erbij te fantaseren.
Dat gezegde zijnde, doet 'Kult des Hasses' goed zijn taak. Nummers als het bijna epische 'Daemonum Lux', het venijnige 'Raptured to Divine Perversion' of het geile 'Whores and Harlots' zijn op en top blasfemisch doodsmetaal. Daarbij dient wel de opmerking te komen dat fans dit kleinood blindelings kunnen aanschaffen en dat wie vroeger geen affiniteit had met deze groep dat ook nu niet gaat krijgen. Acheron is nooit dé hoogvlieger geweest, maar bood altijd een constante medium kwaliteit.
'Kult des Hasses' is niet de meest essentiële release binnen death metal, maar wie graag zuivere, lompe death metal heeft die wars is van snelheidsrecords of buitensporig gepiel, kan hier weinig verkeerd mee doen. De band blijft een solide subtopper die als een zware goederentrein de duistere boodschap er in ramt.
