Het jaar was 1991, en het was een glorieus jaar. Zeker in het Britse Donington, waar op het race-circuit een enorm circus van rockbands was neergestreken. Samen met meer dan honderdduizend bezoekers, wel te verstaan. Bands als Queensrÿche en Metallica speelden ten dans, maar de hoofdact van die dag was het Australische oerrockcollectief AC/DC.
De Aussies hadden al een flink parcours afgelegd sinds de vroege jaren zeventig, en met albums als 'Highway To Hell' en 'Back In Black' een schare fans gekregen waar andere bands alleen maar van kunnen dromen. En in 1990 brachten ze dan ook nog eens 'The Razor's Edge' uit, waar een dondernummer als 'Thunderstruck' op stond te prijken. Het hoeft geen betoog dat de verwachtingen hoog gespannen waren. Te meer daar regisseur David Mallet, ook wel bekend van zijn werk met David Bowie, het hele gebeuren op band zou zetten met behulp van maar liefst zesentwintig camera's. Het moest gewoon goed gaan. En zonder een zweem van overdrijving: het ging ongelofelijk goed. Vanaf de eerste tonen van opener 'Thunderstruck' tot de eindnoten van vaste afsluiter 'For Those About To Rock (We Salute You)' gaf AC/DC alles, en kreeg van het publiek waanzinnig veel respons. Het geluid was loepzuiver, en doordat een band als AC/DC bijzonder goed op elkaar is ingespeeld, is er nergens een valse noot te horen. Het showmanschap komt naar boven in de onmenselijke capriolen en gezichten van Angus Young, de eeuwige gitarist in schoolkostuum. Tijdens 'The Jack' (een nummer over syfilis, of niet?) schiet hij uit de kleren, alleszins tot op het shortje. De rest van de band is een mokerslag van een begeleiding bij de gierende, bluesy solo's die Angus ten berde brengt. En Brian Johnson niet te vergeten, een rockzanger zoals er weinigen eerder waren, behalve dan misschien Bon Scott, de betreurde eerste zanger bij AC/DC. De setlist bestaat uit een aaneenschakeling van hoogtepunten met klassiekers als 'Back In Black', 'Dirty Deeds Done Dirt Cheap' of 'Whole Lotta Rosie'. De perfecte mix van hardrock en blues, en de perfecte live band.
Van dit magische optreden bestaat al jaren een videoband en een dubbele live-cd, maar gelukkig beslisten enkele hoge piefen om dit concert op dvd te zetten, waardoor het nog langer voor het nageslacht kan bewaard worden. Dat brengt mee dat de beeldkwaliteit niet zó zuiver is als recente releases, maar het live-gevoel of de sfeer werden later nooit zo treffend in beeld gebracht. AC/DC op Donington blijft met voorsprong de beste live-registratie ooit.
Meer over AC/DC
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
