Access To Arasaka

Sinds de opkomst van het netwerk waarbij apparaten als computers en telefoons met elkaar in verbinding staan, wordt de virtuele wereld elke dag groter. Voor de ene is deze wereld van systemen wiskundig analyseerbaar, voor de andere blijft het een labyrint van enigmatische codes. Elektronica artiesten zoals de Amerikaan Rob Lioy halen er dikwijls hun inspiratie vandaan. Het concept achter ‘Void[ ]’ gaat over het hacken van zulke systemen en wat ons nog allemaal te wachten staat in de komende jaren.

Wie het cd’tje wil beluisteren, moet eerst de knap vormgegeven hoes passeren. Het computergegenereerde beeld in het zwarte vlak zou met gemak synchroon kunnen lopen met deze muziek. De complexe structuur in de zwarte ruimte typeert de donkere en moeilijk bevattelijke muziek van het album. Aan de achterkant van de cover vindt de luisteraar de 16 nummers, die met moeilijk te onthouden namen als ‘Bpf_U_Int32’ of ‘N-M_Pkthdrlen’ weinig informatief zijn.

De fundamenten van ‘Void[ ]’ liggen in de ijzige, kille sfeer van de machine. Vanaf het eerste nummer wordt de luisteraar overstelpt met een breed assortiment van elektronisch geluid. Access To Arrasaka levert stuk voor stuk broeierige nummers waarin hij speelt met mooi gepolijste melodieën en grove kraakritmes. Deze ritmestructuren zijn van tijd tot tijd heel indrukwekkend en bedrukkend. Zoals in ‘Optlist’, verschuift het accent soms zodanig naar de industriële beats, dat alles rond het gebonk bevriest. Access To Arrasaka is vooral sterk in het behouden van de spanning waarbij hij niet de hele compositie volpropt, maar aandacht heeft voor leegte. Deze ‘voids’ of soort van tussenruimtes, werken overzichtelijk en scheiden de verschillende bewegingen van elkaar.

Levenloos, klinisch of passieloos zijn begrippen die niet opgaan bij dit album. In de diepe en kille atmosfeer van ‘Void[ ]’ is heel wat te beleven. Moderne productietechnieken worden toegepast waarbij geluiden geplaatst zijn in de drie dimensies. Dat levert een knappe geluidsarchitectuur op: een grootstad (van databanken?) waarin een luisteraar zijn weg moet zoeken. Het is dan ook cruciaal, doch zeker niet onmogelijk, om door te zetten en te genieten van de hoge gevels van geluid. Rondom de actie is veel ruimte voorzien zodat de toegankelijkheidsgraad verhoogt en de compositie luchtig blijft.

Naar het einde van de rit last Access To Arrasaka met ‘[Overwrite_Ctr]’ een rustige(re) interlude in. Hierna volgt het album een dub-gerichter pad met meer weidse ambientklanken die heel wat gevoel injecteren. In slotnummers als ‘Switch(Pcap_Datalink)’ en ‘Arpaineth’ zet de artiest zijn capaciteiten nog eens flink in het licht: een wisselwerking tussen leegte en melodie, gedragen door hoogwaardige ritmes.