Wisselkoersen en beurzen zijn behoorlijk wisselvallig qua karakter, maar gelukkig is dé trots van België – Aborted – even standvastig als de rots van Gibraltar. De band rond brulboei Sven De Caluwé heeft tot dusver nog geen enkele mindere schijf gemaakt, blijft bruut als een hakbijl ingevet met azijnzuur en knalt zoals gewoonlijk los de ingewanden uit de buikwand zodat het plaatselijke ziekenhuis plotsklaps zonder hechtdraad valt. Om maar te zeggen dat 'The Necrotic Manifesto' alweer een schot in de roos is.
Toegegeven, het is Aborted niet altijd gegund om eens iets nieuws te proberen. Met name over 'Strychnine.2013' vielen veel mensen omdat de band iets te veel groove zou gebruiken en daardoor te hard zou neigen naar het zo verfoeide deathcore, maar dat ging wel even voorbij aan het feit dat ook die plaat een paar loeiers van songs bevatte. Edoch, toen de groep met 'Global Flatline' opnieuw meer de kaart trok van brute en ranzige death metal, bleek overduidelijk dat dit was waar het hart van Aborted klopte en die lijn is naadloos verdergezet op 'The Necrotic Manifesto'. Op drummer Ken Bedene en frontman Sven na is de line-up wederom gewijzigd, maar zoals gewoonlijk maakt het geen zier uit: dit is een beukbeest van jewelste.
De samples uit onder meer horrorfilms zijn meer terug dan ooit en ook de snelheid is dat. Het tempo ligt verschroeiend hoog deze keer, op misschien 'Die Verzweiflung' na. De gitaarlijnen zijn helder maar tegelijk rauw en vleesverscheurend; wie de riffs van bijvoorbeeld 'An Enumeration of Cadavers' dan wel 'Coffin Upon Coffin' kan overleven zonder kleerscheuren, is klaar voor de zombie apocalyps. Drummer Bedene last deze keer erg subtiel zijn accentjes in en laat vooral de strakke hamerritmes spreken. Ook de ritmeriffs zijn iets eenvoudiger op het eerste gehoor, maar dat laat de songs meer ruimte tot herkenning. Een ander prijsbeest buiten de reeds genoemde songs is bijvoorbeeld 'Sade & Libertine Lunacy', dat geheel volgens de titel haast zwelgend obsceen klinkt, maar oh zo lekker binnen sijpelt.
Er wordt vaak gezeurd en gezeverd over welke band nu eigenlijk de beste en meest internationale groep is die het vaderland kent. Met 'The Necrotic Manifesto' bewijst Aborted eens te meer dat die eer hen te beurt valt, ook al worden ze in dat opzicht niet zo vaak genoemd. Een groep om te prijzen, een groep om trots op te zijn, een monster van death metalperfectie met een kandidaat voor de jaarlijstjes: Aborted flikt het hem weer!
