Deze cd verzamelt reeds eerder op 12" vinyl uitgebrachte tracks van de Duitse producer Stefan Schwander, mogelijk bekender als Antonelli Electr. Zijn combinatie van dub en techno klinkt hier als een party die in slow motion aan de bezoeker voorbij trekt omdat deze laatste een stevige snotvalling heeft: alle geluiden zijn hoorbaar, maar worden gefilterd tot op slaap- of huiskamerniveau. Ze staan als het ware naakt tegen een witte achtergrond wat een opmerkelijke en aangename luisterervaring oplevert. Dit afstandelijke gevoel wordt nog versterkt door het ontbreken van grote climaxen. Bovendien hebben de nummers een gelijkaardige structuur van het stapelen en terug afbouwen van de verschillende laagjes. Zacht, traditioneel van opbouw, minimalistisch, maar het werkt!
Technofans zullen het meeste plezier beleven aan de strakke fourbeat, maar omdat die omfloerst en tegelijkertijd gortdroog is, is die niet dodelijk voor de verdere ontwikkeling. Hetzelfde geldt voor de sporadisch opduikende en housy sissende hihats. Dit eenvoudig dancevocabularium wordt aangevuld met zacht kraken, ruisen, knetteren en razen. Vooral 'Rocket No. 7' is zo een mooie versmelting van allerlei klein gefrutsel. De eenvoudige en in 'Rocket No. 1' zelfs wat koddige baslijntjes komen dan weer direct uit de dubsector. Door goed gedoseerd gebruik van echo krijgt het geluid een diepte die mooi uitkomt binnen het sobere kader. Vooral wanneer een dergelijk effect op één enkel keyboardakkoord gezet wordt, gaat de ritmiek leuk stuiteren. In 'Rocket No. 5' bereikt Schwander met deze techniek het mooiste resultaat. Hier veren de keyboards net iets tegen de basisbeat in: een effect dat nog verstrekt wordt door het opvulsel van o.a. plopjes, een piepsignaal en een tikbeat. Wanneer daarover dan een tingelend geluid gekapt wordt dat zich al helemaal weinig van een vast tempo aantrekt, bereikt de cd een ritmisch hoogtepunt. Even later wordt het nog leuker wanneer een tromboneklankje het geheel komt bijkleuren.
Naast deze trombone duiken ook nog lage strijkerachtige klanken op (wat een donker houseachtige ambiance geeft), een mondharp of een computerstem op. Schwander weet het echter zo te spelen dat deze kleuren perfect in het geheel passen en er niet gewoon als opvallend iets op gegooid worden. Ze worden zo een surplus bij een cd die van zichzelf al mooi genoeg klinkt.
Meer over A Rocket in Dub
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
