Het regent de laatste tijd hardcore-acts die meer dan een fikse scheut metal doorheen hun gitaargeweld draaien. A Perfect Murder valt perfect te klasseren onder de noemer van metalcore, al lijkt hun muziek eerder metal dan hardcore te zijn. De grove gitaarmuren in combinatie met een logge ritmesectie en blaffende vocalen geven althans die indruk. Geluidsgewijs klopt alles als een bus aan 'Strength Through Vengeance': de klank van de plaat is werkelijk moddervet. Het enige mankementje dat deze schijf vertoont is het complete gebrek aan een eigen gezicht. A Perfect Murder is net iets te veel een grijze muis om veel potten te kunnen breken.
Wie de plaat een eerste maal onder de loep neemt zal dat echter niet horen. De band slaagt er in om zeker tijdens de eerste drie, vier nummers de luisteraar compleet te overdonderen. De gitaren worden geen genade gegund en de stevige beats die de drummer uit handen en voeten schudt zetten aan tot een wilde orgie van zwaaiende ledematen. De rauwe zang van Kevin Randel past perfect. Hij kwijlt en krijst met een overgave die sinds de hoogdagen van Pantera niet meer op het toneel gezien werd. Maar wanneer de eerste euforie een beetje wegebt, valt al snel op dat A Perfect Murder an sich weinig te bieden heeft. De zware gitaarklank lijkt rechtstreeks weggelopen te zijn van Pantera's 'A Vulgar Display of Power', net als de zang, trouwens. Het is dat gezichtsloze van A Perfect Murder en te weinig memorabele songs dat de band de das omdoet. Op uitvoering en overtuiging valt hoegenaamd niets aan te merken, maar helaas des te meer op de nummers zelf.
'Strength Through Vengeance' is een meer dan verdienstelijke poging om een knallende plaat af te leveren. Het is alleen bijzonder jammer dat de knal het formaat heeft van een flets stinkbommetje. Het valt te hopen dat A Perfect Murder de volgende keer de messen scherpt en met scherp schiet, want intrinsiek is er met deze band weinig mis.
Meer over A Perfect Murder
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
