Pijnlijk verhaal. De jongens van A Certain Ratio knokken al meer dan 10 jaar om terug wat (h)erkenning te krijgen bij het grotere publiek. Nochtans was deze Britse punkbende eind jaren '70 best "hot". Misschien daarom dat er een nieuwe poging gewaagd wordt, door hun debuutplaat, samen met 2 bonustracks, opnieuw uit te brengen. Daar wordt in elk geval een gevaarlijk (wanhopig?) spel mee gespeeld.
A Certain Ratio begint er langzaam aan: met ijle gitaarkreten en een kloppend drumstel, opent 'To Each ...' om al snel te ontaarden in de experimentele funkjazz die de band al die jaren die daarop volgen zo zou typeren. Neem een dikke snuif new wave, 2 pond punkmuziek, 250 gram soulfunk en een stevige dosis jazz. Goed klutsen en overgieten met wat Braziliaanse percussie en de dynamische chaos die hiermee ontstaat laat zich best omschrijven als "A Certain Ratio". Zo heeft 'My Spirit' een vette, groovy baslijn die samen met wat exotisch drumwerk het oorspronkelijke wave nummer overstemt. De ver weggetrokken stem van zanger Simon Topping moet telkens onderdoen voor de muzikale partijen. Opvallend is verder de rommelige do-it-yourself productie die bij de meeste nummers wel heel erg doet denken aan de betere Joy Division jaren (A Certain Ratio stamt overigens uit dezelfde tijd af). Probleem is dat het totaalgeluid daardoor nogal verouderd lijkt. Toch bevat 'To Each ...' enkele erg mooie songs. De 9 oorspronkelijke tracks roepen een mysterieus gevoel op en baden elk in een gezonde portie experimenteerdrift. Wat nog het meest opvalt is het hakkend, tegendraads drumwerk waarbij ook veel gebruikt gemaakt wordt van woodbloc en cimbalen en dat zelfs lome, spookachtige nummers als 'Forced Laugh' een verwachtingsvolle spanning meegeeft. Merk naast de sterk voorop getrokken, groovende bas zeker ook het ijle trompetspel van zanger Topping op die van dit schijfje een nóg grotere kippenvel plaat maakt. A Certain Ratio maakt onrustige muziek. Langgerekte nummers als 'Back to the Start' en 'Winter Hill' zijn voor een groot stuk gebaseerd op potten- en pannenpercussie die de wildste carnavalfeesten van Rio zouden kunnen overleven.
De new wave achtige ondertoon die A Certain Ratio typeert, klinkt misschien enigszins gedateerd (gepasseerd?). Kan ook moeilijk anders, want de plaat is al 23 jaar oud (!). Toch is het frappant hoe fris en hedendaags sommige nummers op de lp wel klinken. Een gezonde punkgeest siert deze experimentalisten. De 2 buitenbeentjes die als bonustrack aan deze re-release zijn toegevoegd (zeldzame 12" singles die diepe en geestesverruimende jazzdubs presenteren onder oorspronkelijke bandnaam Sir Horatio), bekrachtigen dit. Het zou mooi zijn, moest A Certain Ratio met deze muziek anno 2004 nog kunnen vernieuwen.
Meer over A Certain Ratio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
