Reeds na hun overdonderende show (triomftocht, zei er iemand?) op Pukkelpop waren de meesten het er al over eens: met A Brand heeft België er een grote groep bij. De publieksreactie bij elk nummer dat de heren uit hun instrumenten persten was dan ook indrukwekkend. Geen Belgische rockband die met rockmuziek zo op de dansspieren weet te werken dan A Brand, de cover van The Chemical Brothers viel dan ook niet uit de toon ten opzichte van de rest van de set. De met glamrock vermixte electropop zorgde voor één van de hoogtepunten van het festival. Diezelfde dag werd ook de nieuwe plaat van de heren voorgesteld: 'Judas'. Na '45RPM' en 'Hammerhead' hun derde worp, en na het succes van de vorige plaat eentje die enigszins hoge verwachtingen diende in te lossen. Maar het moet gezegd, het is A Brand met verve gelukt! Op een enkele uitschuiver na zijn ze er namelijk in geslaagd een plaat te maken die bijna uitsluitend bestaat uit potentiële singles.
Opener 'Time' schiet uit de startblokken met een voor A Brand typisch gitaarmotiefje en bijhorende voortstuwende drum en gaat vervolgens als een raket recht op zijn doel af: het stukje hersenen waar de nummers geparkeerd zitten die na één beluistering niet meer uit het hoofd te krijgen zijn. Maar zo staan er dus nog wel meer tracks op de plaat. Met 'Can't Help It' klinken de heren als AC/DC, maar dan wel met enkele moderne klanken die de Australiërs al jaren uit de weg gaan. Het tekstfragment "Love is a Mean Motherfucker", een waarheid als een koe, dient live dan ook door duizenden kelen meegebruld te worden! Met het titelnummer 'Judas' doen ze het trucje van 'Time' nog eens lichtjes over, maar dan op een versnelling lager. Ook 'Lesser God' kent weer die pulserende, bijna dancebeats-achtige drum, een gitaar die glansrijk de rol van synthesizer overneemt en een refrein 'as catchy as hell'. Typisch voor A Brand is ook dat in bijna elk nummer, naast de stem van Dag Taeldeman, stukken samenzang te horen zijn welke het geheel een heel eigen gezicht geven. Op 'Mad Love Sweet Love' horen we echter plotsklaps een heel ander stemgeluid, net alsof Isaac Hayes uit de doden herrezen is en een potje met A Brand komt meezingen. Het gaat hier echter om een Antwerpse straatmuzikant die gezegend is met een klok van een stem. Samen brengen zij een rocknummer dat doordrongen is van de soul en disco en waarvan de groove onweerstaanbaar is. De intro van 'The Bubbles' heeft dan weer alle kenmerken van een Chemical Brothers-nummer, om vervolgens te belanden bij een het soort electropop waar Daan reeds eerder in uitblonk. Maar ook op de nummers waarop er gas teruggenomen wordt, boet het vijftal niet op kwaliteit in. Zo zijn er 'Drop The Messiah' en 'Paper Covers Rock', maar zijn het toch vooral 'Where's Your Soul' en afsluiter 'Name Up In Lights' die hier opvallen. De eerste wegens het geheel andere geluid, een sixties sound zoals die ook op de plaat van The Last Shadow Puppets te horen is; en de tweede als ingetogen, prachtige ode aan een eerdere gitarist van A Brand die zelfmoord pleegde. Enige smet op de plaat is het weinig om het lijf hebbende 'Love You Better', een snuifje Prince-funk waarmee ze heel even (2:34 om precies te zijn) uit de bocht gaan.
A Brand's carrière is sinds de release van '45RPM' aan een steile opmars bezig en een plaat als deze zal dit alleen maar doen toenemen. Met 'Judas' tonen ze namelijk als geen ander onmiddellijk goed in het gehoor liggende nummers te kunnen schrijven die live een publiek in extase weten te brengen. Een mengeling van rock, glamrock, soul, disco, sixties en zelfs een snuifje big beats tot een prachtig geheel weten om te vormen, het is weinigen gegeven. A Brand doet het!
Meer over A Brand
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
