Is er een creatieve kink in de kabel? Als het aan de groepsnaam van dit vijftal zou liggen misschien wel. Gelukkig valt of staat een groep niet enkel met zijn naam. Dat doet hij wel met zijn debuutplaat. Die levert bij deze jonge snaken uit het Antwerpse een onverbiddelijke conclusie: over de ganse lijn geslaagd!
Het schrijven van gevatte nummers heeft A Brand in elk geval goed onder de knie. Ofwel hebben de jongens de geest van een magistrale songschrijver in zich, ofwel weten ze hun gepikte muzikale ideeën goed te verbergen en in een eigen creatie om te zetten. Variërend van stevige 70's psychedelica over opgewekte indiemuziek tot dromerige popsongs zijn de meeste van de 11 tracks op '45 RPM' van superieure klasse. A Brand springt op zijn plaat van de hak op de tak, maar doet dit met de nodige sereniteit en zonder zijn muzikale essentie te verloochenen. Met een gezond muzikaal en structureel inzicht worden soms vreemde bokkensprongen gemaakt (zoals de schreeuwlelijke intro in het ballenrocknummer 'Yeah' dat de plaat afsluit). Opener 'Riding your Ghost' is pure muzikale verwennerij. Lang geleden dat zo'n lekker glamrock gitaarrifje mét bijbehorend hoog stemmetje nog eens de kop op stak (Cripian Mills van Kula Shaker wist dit ook optimaal te benutten). Een lekker strak drumpatroon ondersteunt het goede gevoel dat dit nummer uitstraalt ten volle. Toegegeven, op tekstueel gebied moet niet altijd nauw gekeken worden bij de nummers van A Brand, maar het is die drive die vanuit hun muziek uitgaat die werkelijk groots is. De Fun Lovin' Criminals look-alike 'Rider' heeft zo'n heerlijke "I Love Rock 'n' Roll"-drive die direct in de dansschoenen kruipt. Verder wordt in zowat alle nummers minstens twintig keer de titel gescandeerd, zodat die goed kan blijven hangen om live luid mee te kunnen schreeuwen. Verdient deze debuutplaat dan echt enkel lof? Nee, er zijn wel wat zwakkere schakels, zoals het loom popnummer 'Sally' dat nogal karakterloos overkomt. Het geeft wel een nieuwe dimensie aan de cd, maar helemaal geen boeiende. Geef dan maar de fluisterpop van 'You ain't got a Hold on me' die met een dromerig orgeltje naar hogere regionen lijkt te reiken.
Om kort samen te vatten: eenieder zal op deze debuutplaat wel aan zijn trekken komen. Het gevoel dat de meeste ideeën achter deze muziek van ergens anders lijken af te stammen (zonder de feitelijke bron te kunnen traceren) is nooit ver weg. Dat wilt zoveel zeggen als: goede plaat jongens!
Meer over A Brand
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
