Buiten Rammstein zijn er weinig bands die in de Teutoonse taal zingen die echt bekend zijn buiten Duitsland (in de gitaarsector, welteverstaan). Op zich niet zo vreemd, want er zijn eveneens bitter weinig Nederlandstalige acts die buiten België en Nederland hoge toppen scheren. 9MM is een potig rockbandje met erg veel knipogen naar Motörhead dat alles exclusief in de moerstaal brengt. Het eindresultaat is een geinig, edoch weinig opvallend schijfje dat zonder problemen op een feestavond een kater kan bezorgen.
De basis van 9MM is rauwe, onvervalste rock n roll, maar dan rauw dat toch erg gepolijst overkomt. Dat klinkt als een tegenstrijdigheid, maar is het in dit geval niet. De wat lompere en in your face aanpak van Lemmy en de zijnen ligt zeker mee aan de basis van wat dit combo brengt, maar hier is het allemaal net dat beetje minder ruig, net dat beetje toegankelijker. Dat niet alleen, maar het lijkt wel alsof 9MM er enkel op uit is om de mensen te amuseren. Niets mis mee, maar daar houdt het ook bij op. Het blijft allemaal net iets te vrolijk, iets te vrijblijvend.
Dat gezegd zijnde, is 'Dem Teufel Ein Gebet' een leuk album om te draaien voor en tijdens een elaborate slemppartij. Het bier zal rijkelijk vloeien, en dankzij de heerlijk eenvoudige refreinen is dit alles instant meezingbaar, ook al is het in het Duits. Op een paar wel erg flauwe momenten na ('Evil Knievel' of het lichtjes tenenkrommende 'Amigos Para Siempre') vliegt het geheel voorbij en kan er gerust een grijnslach af. Alleen jammer dat het zo weinig blijft hangen.
Het lijkt welhaast profetisch om te zeggen dat 9MM vooral in eigen land wat succes zal kennen en dat het daarbuiten relatief beperkt blijft. 'Dem Teufel Ein Gebet' is op tijd en stond een amusant schijfje, maar niet meteen eentje dat beklijft.
