Vraag: noem een groep die monumentale hardrock maakt met stevige bluesinvloeden, waarvan de twee gitaristen broers zijn, en het is niet AC/DC. Antwoord: stiekem tóch AC/DC, maar dan geïnterpreteerd door een net-niet-coverband. '77 Is een Spaanse groep die de stijl van de Australische broertjes tot in de kleinste details heeft bestudeerd en een carrière tracht te bouwen met emulaties van hun rockanthems.
'21St Century Rock' is niet bepaald een originele titel voor een rockalbum in de 21ste eeuw, en ook de songtitels getuigen van weinig verbeelding: naast het titelnummer sieren ook 'Gimme Rock'n'Roll', 'Let The Children Hear Rock'n'Roll' en 'Less Talk (Let's Rock)' de tracklist. Dat ze willen rocken, dus. Komt vrij goed uit, want dat kunnen ze wel, dat valt niet te ontkennen. '77 bestaat uit goeie muzikanten, die hun instrumenten en hun stijl heel goed beheersen. Alle ingrediënten zijn er: monumentale bluesriffs, lang uitgerekte solo's, eenvoudige maar efficiënte mokerdrums, een basgitaar die gedwee de ritmegitaar volgt en een opgefokte schreeuwlelijk met teksten vol rock'n'roll-clichés. Er valt dan ook, eerlijk gezegd, niets aan te merken op het album op zich, en als het vóór 'T.N.T.' was verschenen, dan zou dit zelfs een bom zijn geweest. Helaas komt het daarvoor een kleine 35 jaar te laat.
Het heeft dus al bij al weinig zin om dit album aan te schaffen als je net zo goed je oude AC/DC-albums nog eens op de draaitafel kunt leggen. Één reden om het wél te doen: AC/DC-concerten zijn duur, terwijl deze jongens nog voor redelijke prijzen in kleine zaaltjes optreden. Wie daar ten volle van wil genieten zorgt best dat hij elk nummer van begin tot einde kan meebrullen, en daar kan dit album bij helpen.
