Een mooi verhaal is het: Vlaamse drone- en doomspecialist Dirk Serries (VidnaObmana, Fear Falls Burning) en bevriende bluesgitarist Paul Van Den Berg zijn – elk vanuit hun eigen achtergrond – al tien jaar muzikaal aan het experimenteren en konkelfoezen. De unieke combinatie van dit duo begint meer en meer concrete resultaten af te leveren en wanneer Serries' grafische vormgeefster Martina Verhoeven plots aardig weg lijkt te kunnen met een Fender basgitaar, komt alles in een stroomversnelling terecht. Het trio sluit zich twee ijskoude winterdagen op in een lege kapel in Brecht, zet de verwarming af omdat die teveel kabaal maakt en komt nadien buiten met 'The Flight of Song'. Dit album, onder projectnaam 3 Seconds of Air, bevat vier uiterst desolate, ijle geluidscollages die met behulp van één microfoon, een laptop en wat Protools-software live vastgelegd werden.
Het is meteen duidelijk wie het voortouw neemt in dit gezelschap. De lange, minimale klankpaletten die variëren van dertien tot drieëntwintig minuten ademen helemaal Serries' alter ego Fear Falls Burning uit. Een lang uitgerokken drone die langzaam omwentelt of van kleur verandert, ligt steevast aan de basis. Wie echter wat dieper graaft (hoog volume!), ontdekt tokkels, snaaraanslagen en zelfs bewuste stiltes die het geheel opvullen. Van enig ritme of vaste melodie is in deze inhoudelijk beperkte muziek geen sprake en dat dwingt te letten op en zoeken naar details. Zo valt bijvoorbeeld op dat dit album – naar Dirk Serries' normen – wel heel erg traag beweegt en dat de textuur van alle vier de tracks nogal uniform is. De blauwe laatavond hoesfoto van de Sint Theobalduskapel blijkt een prima weerspiegeling van de muzikale inhoud van 'The Flight of Song': sereen, halfduister en enigszins mysterieus. Hoewel elke track beweegt volgens een gelijkaardig principe, met de monotone gitaarlijn voorop, neemt nummer na nummer de duistere teneur op de cd toe. Hoogtepunt is allicht 'Warping Night Air Having Brought the Boom', dat het meeste dynamiek kent en toch een heerlijk donkere, compacte en zelfs spookachtige omkadering heeft. Helaas blijkt dat toch nog te weinig om een spanningslijn in dit vijfenzeventig minuten durende verhaal te leggen.
3 Seconds of Air mag dan een uniek gelegenheidsproject zijn dat de mysterieuze stilte die in een omgeving als een oude kapel hangt mooi weet te vullen. Inhoudelijk blijkt deze muziek wel heel erg minimaal. Niet één seconde blijkt dat Serries twee medemuzikanten om zich geschaard heeft in dit uniforme geheel. Het gevaar van wegdromerij is dan ook groot bij 'The Flight Song', dat zelfs voor VidnaObmana-volgelingen geen gemakkelijke brok muziek vormt.
Meer over 3 Seconds of Air
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
