Sommige bands belijden hun liefde voor de 'klassieke' acts door schaamteloos te kopiëren en weinig tot niets nieuws toe te voegen. Veel Duitse metalbands klinken bijvoorbeeld als een verwaterde versie van Helloween. Er zijn echter ook bands die hun liefde kunnen etaleren met overtuiging en die er dan ook nog eens in slagen om sterke platen af te leveren. Zo'n act is het Amerikaanse 3 Inches of Blood, dat zich geen zier aantrekt van trends en heerlijk eerlijk de hoogdagen van wat meestal onder klassieke metal verstaan wordt hoog houdt.
Er zijn flink wat nieuwigheden in het kamp van de heren dankzij de haast onvermijdelijke bezettingswissels. Een nieuwe drummer genaamd Ash Pearson, die duidelijk sneller en strakker kan meppen dan zijn voorganger, geen bassist meer (voorlopig althans) en het feit dat deze keer Cam Pipes alle vocalen voor zijn rekening neemt, waar die taak vroeger met twee werd gedaan. Vooral die nieuwe vocale aanpak kan voor sommigen de charme van dit combo doen verminderen. Pipes zong altijd al met een semi-falsetto die klonk als een ruwe kruising tussen de gil van Udo Dirkschneider (ex-Accept) en Brian Johnson (AC/DC), maar hij kreeg weerwerk van rauwe hardcoreschreeuwen. Nu moet de luisteraar het louter met de hoge tonen doen. Dat stoort echter geen seconde, en het geeft de plaat zowaar een gevoel van eenheid dat voorheen soms ontbrak. Muzikaal blijft alles gelukkig bij het oude. Een mens krijgt dus constant gitaarharmonieën, potige riffjes en gierende, haast bluesy solo's over zich heen. Raakpunten met oudere bands zijn er genoeg: de harmonieën zijn op Iron Maiden geschoeid, de soms atypische tempi komen van Mercyful Fate en de schrille schreeuw van een hele rist bands die tijdens de jaren tachtig de grondslag legden van wat metal zou worden. Hoewel de band gretig gebruikt maakt van clichés, klinkt het niet oubollig of zwak, wel integendeel. 3 Inches of Blood schrijft gewoon heel goede songs met bijzonder catchy refreinen. Een mooi voorbeeld daarvan is 'Preacher's Daughter' met een haast ridicuul simpel refrein, maar het blijft wél hangen. Ook het epische 'Battles and Brotherhood' (nogal veel raakvlakken met Manowar), 'Rock in Hell (AC/DC pur sang) of 'All of Them Witches' (heerlijk spookachtig) zijn een voor een raak.
3 Inches of Blood is niet alleen maar een tributeband, ze weten met elementen die genoegzaam bekend zijn nieuwe songs te maken die nog steeds relevant zijn. Dat maakt 'Here Waits Thy Doom' een bijzonder catchy en goed uitgewerkt metalalbum, dat meer is dan voer is voor nostalgici.
Meer over 3 Inches of Blood
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
