Deze plaat van het onbekende viertal uit Boston, 27, is een vreemd en kort schijfje. Met twee speelse kolibries als logo en een verlichte, nogal sacrale titel toont de band aan niet mee te doen aan doemdenkerij. Het uitgebreide rondtoeren met bands als Isis, Neurosis, Cave in of Low zou echter anders doen vermoeden. Ook de Europese verspreiding via het Belgische kwaliteitslabel Conspiracy omringt 27 met een eerder sombere en stevigere entourage. Zelfs over de achtergrond van deze groep wordt nogal duister gedaan. Maar op dit 7 nummers ep'tje dus geen zwartgalligheid. De erg diverse, luchtige triphop die 27 op dit plaatje presenteert kan een heerlijke verademing zijn.
De wapens bestaan uit een conventioneel instrumentarium, aangevuld met een gezonde dosis elektronische geluiden (synthstrijkers, klokkenspel, ...) en samples. Hiermee tovert 27 een fijn gedetailleerd, sfeervol geluidskader tevoorschijn dat de ene keer meer op triphopiaanse wijze zweeft en de andere keer meer aanleunt bij stevigere gitaarrock. Centraal element is echter de zachtaardige, ijle stem van zangeres Maria Christopher die, soms ontdubbeld, zorgt voor het frisse en opgewekte karakter van dit (te) korte schijfje. Toch is het niet eenvoudig om van "een karakter" te spreken. De muziek van 27 is nogal sterk uiteenlopend, waardoor het soms lijkt dat de band nog op zoek is naar zijn geschikte nestje. De psychedelische gitaaropener 'The Cause' kondigt uitgediepte poprock aan die een gezond evenwicht houdt tussen live spel en het knoppengedraai achteraf. Na verloop van tijd verdwijnt deze balans echter en wordt duidelijk dat er voor 'Let the Light in' heel wat uren in de studio zijn doorgebracht om het eindgeluid te bepalen. Dat laatste is misschien nog wel het vreemdste van allemaal. De manier waarop de heerlijk zwevende stem van mevrouw Christopher contrasteert met de lo-fi potten- en pannendrums klinkt erg bevreemdend. Het ver weggetrokken, diepgelaagde gitaarwerk probeert wanhopig een diepe dimensie toe te voegen aan het vrij vlakke eindgeluid. Onverwijld hoogtepunt van deze vreemde tegenstrijdigheid is het door samples gedragen, sacrale 'The Light' dat met mystiek, ritueel drumwerk en de ijle zang van ver lijkt te vingerwijzen naar spiritdance bands als Enigma of Delerium.
Ondanks de korte duur van dit schijfje bewijst 27 zeker van vele potjes gesnoept te hebben. Dat levert veel leuke tot zelfs intrigerende momenten op. Spijtig genoeg zorgt dat niet voor een éénvormig, solide muzikaal verhaal en vervalt 'Let the Light in' een beetje uiteen in verschillende gezichten. Laat dit een boodschap zijn aan 27 om voor de volgende langspeler in het achterhoofd te houden. Go for it!!!
Meer over 27
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
