Zs is het soort noiseband waarvan alleen kan gesproken worden in voorlopige tussenstanden. De band, opgericht in 2000 door saxofonist Sam Hillmer, wisselt immers sneller van bezetting dan Imelada Marcos van schoenen. Op ‘New Slaves’ (2010) bestaat de groep uit het viertal Hillmer, gitarist Ben Greenberg, percussionist Ian Antonio (min of meer vaste klanten in de groep) en gitarist Amnon Freidlin. Deze laatste is ondertussen vervangen door zijn collega Tony Low. Althans voor de liveconcerten waarop het repertoire van ‘New Slaves’ gebracht wordt, want daarnaast opereert Zs als het duo Hillmer & dj-elektronicamuzikant Brandon Perry (voor Zs Black Crown Ceremony) of in de hoedanigheid van Hillmer solo (Zs Diamond Terrifier).
Verder is er ook een Zs zondermeer die op de loonlijst heeft: Hillmer, Perry, Charlie Looker (gitaar) en Weasel Walter (drums, gitaar en elektronica). Voorlopig toch.
Verdere gezinsuitbreiding is immers al voorzien met de opvolger van ‘New Slaves’: ‘New Slaves II: Essence Implosion!’ met daarop een nieuwe muziek, maar vooral remixen van o.a. Gennesis P. Orridge, Jim Thirwell en CEX.
Over de audio
De muziek van Zs is al even grillig als de gedaantewisselingen. Op ‘New Slaves’ wordt met percussie, gitaren, elektronica en zwaar gemanipuleerde een reeks extreem verschillende noisetracks in elkaar gebokst: nu eens heel vrij, dan weer met strak afgelijnde momenten, maar steevast met een indrukwekkende gevoel voor detail en ontwikkeling en een hele hechte groepsound.
‘Acres of Skin’ is een van de meer “publieksvriendelijke” tracks op ‘New Slaves’, al was het maar omwille van de het regelmatige ritme dat gedurende het grootste deel van het nummer te horen is. Daarboven wordt een versplinterd kling-klanggeluid geplaatst dat beurtelings gitaar-, percussie, en elektronica-achtig aandoet. Dit gevarieerde geluid verandert geregeld van samenstelling en volgt op den duur min of meer het vaste ritme, al zit er vaak ook nog net dat beetje rek op dat het geheel spannend en tegendraads houdt.
Op 2’36” duikt plots een schimmige melodie op waarvan de herkomst aanvankelijk moeilijk te traceren is. Geleidelijk aan maakt de geluidsbron hiervan zich echter kenbaar als de zwaar gestoorde sax van Hillmer.
Het nummer zakt even terug op louter het regelmatige ritme, maar snel komt het klink-klanggeluid er weer op, waarna vanaf 5’11” het basisritme geleidelijk aan gaat verdichten om op 6’11” weg te vallen, waardoor elektronica en sax vrij rondfladderen. Wanneer een kleine 20 seconden later het stabiele ritme terug invalt, gebeurt dit in een luidere poel van andere geluiden, waardoor ‘Acres of Skin’ alsnog eindigt in relatieve chaos.
Meer over Zs
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
