Het ensemble Zeitkratzer ontstond in 1999 als een verzameling instrumentale solisten die over heel Europa verspreid woonden. Momenteel bestaat de groep uit piano, viool, cello, contrabas, trompet, trombone, klarinet, saxofoon en percussie. De sound van het ensemble wordt mee bepaald door de instrumentbeheersing van de leden (niet in het minst de speciale speeltechnieken), maar ook door de inbreng van de elektronica en de soms extreme opgepompte versterking van de instrumenten, waarvoor het ensemble een eigen geluidstechnicus in dienst heeft. Door deze electro-akoestische mogelijkheden is Zeitkratzer in staat om muziek van heel uiteenlopende componisten te spelen: van Karlheinz Stockhausen, John Cage, Helmut Oehring of James Tenney tot werken van Lou Reed, Carsten Nicoali, Keiji Haino en Merzbow. Sinds enkele jaren heeft het ensemble ook haar eigen label (Zeitkratzer Records), waar platen in het verleden verschenen op labels als Asphodel en Staalplaat. Leider van het ensemble is
inside pianist Reinhold Friedl.
Voor hun ambitieuze 'Electronics' werkte Zeitkratzer samen met elektronicamuzikanten Carsten Nicolai, Terre Thaemlitz en Keiji Haino waarbij er telkens een cd gewijd werd aan de muziek van een van deze drie, al dan niet met klinkende inbreng van de componist.
De Japanse gitarist-zanger Keiji Haino (°1952) woont momenteel in Tokio en begon zijn artistieke loopbaan in het theater. Al snel veroverde de muziek echter de centrale plaats in zijn creatieve leven en hij richtte verschillende bands op: de psychedelische rockgroep Lost Aaraaf, Fushitsusha (eerst een duo, later een trio), Sanhedolin en Knead (met respectievelijk een en de twee muzikanten van het explosieve Japanse duo Ruins) en het grotendeels covers spelende Aihiyo. Het muzikale vocabularium waarvan Haino zich bedient, is desoriënterend breed: jazz, noise, rock, elektronica, vrije improvisatie, drones of psychedelica. Nog indrukwekkender is echter de lijst musici met wie hij samenspeelde of –werkte: John Zorn, Bill Laswell, Joey Baron, Mike Patton, Fred Frith, Peter Brötzmann, Jim O'Rourke of de klassieke componist Toru Takemitsu.
Over de audio
Liefhebbers van een minutieus opgebouwd en qua balans uitgepuurd geluid, hebben aan 'Aria II' een vette kluif. De instrumentale nevel die de hele track vult, laat bovendien maximale ruimte voor verbeelding. De muziek staat nooit stil, maar beweegt zich vrij als een klankwolk die steeds van vorm, kleurtint en densiteit verandert en waarin de luisteraar onherroepelijk verloren loopt. Door het gebruik van effecten en speciale speeltechnieken vervaagt de grens tussen percussie en melodie-instrumenten en naar het einde toe raakt zelfs de grens tussen de stem van Haino en het instrumentale ensemble ondergesneeuwd.
Meer over Zeitkratzer & Keiji Haino
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
