Weird War is een kunstenaarscollectief uit Chicago. Hun eerste album brachten ze onder deze naam uit. Voor het tweede heetten ze even Scene Creamers, maar na legale problemen met een groepje Franse graffitiartiesten werd het terug Weird War. Met het derde album 'If You Can't Beat 'Em, Bite 'Em' hebben ze een stomend staaltje funkrock afgeleverd. Stomend omwille van de verzengende bas, omwille van de vette gitaarlicks en vooral omwille van de erotisch geladen sfeer. Hun verwerking van psychedelische gitaren uit de jaren '60 maakt dat hun muziek niet zou misstaan in donkere kelders, zolang er maar voor de nodige afkoeling gezorgd is. Live zorgen ze voor een heuse party, maar daar is het nog even op wachten.
Over de audio
'NDSP' is misschien niet het beste nummer van 'If You Can't Beat 'Em, Bite 'Em', maar wel het meest representatieve. De loodzware bas van Michelle Mae, de alle kanten uitgaande gitaar van Alex Minoff en de seksueel geladen teksten van Ian Svenonius zijn er allemaal. Daarbij komt nog eens het aanstekelijke gezoem van een elektrische sitar die het nummer mee te neuriën en extra zwoel maakt.
Het nummer start in een noisy gitaarbad, maar de gitaar verdwijnt snel naar de achtergrond ten voordele van de bas. Na 01'24" is de elektrische sitar voor de eerste keer te horen. Helemaal op het einde neemt bassiste Mae nog even de zanger over.
Meer over Weird War
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
