Dat ze uit het Verenigd Koninkrijk komen is zeker. Of ze met twee, vier, zes of zeven zijn al heel wat minder. Het Vibracathedral Orchestra is dan ook geen band waarvan de bezetting zomaar even neergeschreven kan worden, niet qua personeelsbestand, noch qua gebruikt instrumentarium. De leden van de groep slaan namelijk eender welk instrument aan dat hen van pas lijkt te komen voor hun lange improvisaties. Dat technisch meesterschap daarbij ondergeschikt wordt aan het groepsgeluid is evident, de muziek die er uit voortvloeit echter niet. Met hun psychedelisch dreunende folk vol blokfluiten, violen, gitaarnoise, percussie, akoestische keyboards en elektronica is de band op een 40-tal cd's, cassettes en vinylschijven te horen, waarvan de meeste echter niet in de reguliere handel te vinden zijn. Net als hun weerbarstige muziek passen de release-activiteiten van het Vibracathedral Orchestra dus niet in het standaardformat van de muziekindustrie. Maar daar hebben ze zelf allerminst problemen mee.
Over de audio
De titel van het nummer mag dan aardig luxueus klinken, de muziek is dat alles behalve. Of het moet zijn in de betekenis van een rijke textuur, want het hypnotiserende geluid van harmonium, percussie, drones, elektronica, viool en gitaar klinkt hier centimeters dik. Daaronder dreunt een puls die niet zozeer aanzet tot dansen, maar eerder tot vluchten, aangezien er blijkbaar een bende nietsontziende noormannen komt aangeroeid. Geleidelijk aan worden de pulseringen minder dwingend en vanaf 6'24" duikt er zelfs een gitaarsolo op, zij het dan in pure noise.
Bij een beluistering als achtergrond loopt 'Stole Some Sentimental Jewelry' het gevaar om als monotoon veroordeeld te worden. Dat het geluid echter steeds verandert en evolueert, zal snel duidelijk worden voor iedereen die er een hoofdtelefoon bijneemt en/of de volumeknop helemaal naar rechts draait. Wie voor deze laatste optie kiest moet zich trouwens geen zorgen maken over de buren: de kans dat die durven langskomen om te klagen is – gelet op het dreigende begin van de track – uiterst gering.
Neil Campbell – oprichter van het Vibracathedral Orchestra – over 'Stole Some Sentimental Jewelry': "We gebruiken zelden overdubs, omdat het gewoonweg niet nodig is. De originele jam voor dit nummer werd echter opgenomen op 24 sporen, in plaats van de 2 sporen die we gewoonlijk gebruiken. Zo werden overdubs dus een gemakkelijke optie. 'Stole Some Sentimental Jewelry' was de laatste track die we op bepaalde een dag opnamen en we hebben het resultaat meteen beluisterd. We waren het er over eens dat het gevoel ok was, maar dat de basispuls er te duidelijk op lag. Om het voor ons interessant genoeg te houden, waren er meer storende elementen nodig om het op te nemen tegenover Adam Davenports. Nog voor de track helemaal beluisterd was, begonnen Adam and Bridget Hayden aan een geschift synthesizer/viool duo dat over de initiële jam kwam. Richard, de geluidstechnicus drukte op "record" en alles werd opgenomen in één take. Er bestaat trouwens bij ons alleen een eerste take. Ik denk dat dat de enige juiste manier is om een overdub bij een improvisatie te doen: snel en in één keer. Je moet het fris houden."
Meer over Vibracathedral Orchestra
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
