De lo-fi attitude van Meghan Remy is geen artistiek beredeneerde zet. Toen ze in 2008 begon met haar muziek op te nemen, had ze niet veel meer tot haar beschikking dan een gammele viersporenrecorder en een arsenaal aan eerder primitieve elektronica. Het mag dan ook niet verbazen dat haar soms naar ‘60s meidenpop neigende songs gedrenkt zijn in een DIY saus van reverb en noise. Na twee albums op Siltbreeze verscheen haar derde langspeler ‘U.S. Girls on KRAAK’ bij België’s meest gereputeerde platenhuis. Voor de opvolger ‘GEM’ is ze uitgeweken naar het Britse FatCat.
‘North on 45’ begint allemaal met de charme van onschuldige popsong. Niets aan de hand lijkt het wel, ware het niet dat achter de stem van Megan Remy niet meer zit dan een in reverb gesopte piano en wat drumklanken die maar niet in een duidelijk patroon willen kruipen.
Wanneer voor de refreinen het geluid wat meer wordt opgevuld, gaat Remy echter ook de melodie beginnen perverteren. Wat oorspronkelijk een klassieke lijn was, krijgt plots klappen en loopt deuken op die het traditionele verloop danig aan het manken brengen. Het lijkt haast alsof de band met de muziek op lichtelijk versneld en vertraagd wordt, waardoor de luisteraar de vaste harmonische grond onder de voeten verliest.
