Wat geeft de optelsom van “insane” en “unhealthy”? Juist, Unsane: een ongezonde cocktail van energie, agressie en onstuimige muziek. Het New Yorkse trio Unsane is met ‘Wreck’ aan zijn zevende wapenfeit toe. Vijf jaar stilte wordt met een mep van tien knalsongs meteen geneutraliseerd. Op dit bebloed plaatje klinkt de felle noiserock minder dan ooit punk of hardcore en neigt het gezelschap meer dan ooit richting rock en psychedelica.
Het heerlijk grauwe ‘No Chance’ wordt gestuwd door een van die moordende riffs die deze loodzware plaat zo fris maken. In combinatie met de jankende bluessolo lijkt een tijdlang zelfs sprake van een lekker groezelige stonersong. Maar dat is natuurlijk weer buiten de waard gerekend van het nijdige getier van Chris Spencer. Die gaat helemaal in het rood, verkracht de micro en spuwt zijn gal stevig uit, waardoor ook de gitaarversterkers moeten volgen. Dat geeft een overdonderende noise waardoor riffs, solo’s en zang proberen te pieken.
Om het allemaal nog een stuk ‘ongezonder’ te maken, boort Spencer weer ontzettend deprimerende situaties aan. De man lijkt een fascinatie te hebben voor emotionele breakdowns, persoonlijke crashen en eindeloze ellende. En dat maakt een waanzinnige combinatie, want met woest rollende gitaren komen teksten als “Won’t bother to help when you’re down. This place is a breeding ground for fear. This sidewalk is soaked in sorrow. I know it’s a long way down from here.” echt tot leven. Dit is razernij in de zuiverste zin.
