Als het aan Toxic Shock ligt, mag Antwerpen nog eens op zijn grondvesten daveren. De band blikt immers met nostalgie terug op de woelige jaren ’80, toen hanenkammen de Groenplaats nog onveilig maakten en straatprotesten niet op Facebook werden gevoerd. Het was een tijd waarin een crossover tussen thrashmetal en speedpunk met bands als D.R.I., Excel of Corrosion of Conformity een energieke, heerlijk agressieve muzikale stem kreeg. Het is net die eenvoudige, snoeiharde crossover die Toxic Shock al enige tijd terug leven in blaast: zonder franjes, gitaarvirtuoze tierlantijntjes of hoogtechnische studio-effecten. Punk + metal = power.
De oprechte, heerlijk harde debuutplaat ‘Daily Demons’, die niet enkel erg budgetvriendelijk is maar ook nog eens een oudere demo en ep als extra’s aanbiedt, heeft helemaal niet de ambitie iets nieuws te bieden. Integendeel, het wil juist op oud en vertrouwd inspelen. Gekoppeld aan het doe-het-zelf attitude, geeft dat een ontzettende geloofwaardigheid aan al wie het hedendaagse rond de pot gedraai meer dan kotsbeu is.
Een song als ‘NIVOA’ bijvoorbeeld, neemt geen blad voor de mond. Met droog rommelende spierballendrums en een gitaar die openscheurt en al snel naar een loodzware metalriff grijpt, zet het nummer meteen stevig in. Cimbalen en een hoge trapladder van akkoorden zorgen voor een knallende instrumentale binnenkomer. Na die stoere intro verdubbelt het ritme tot het gekende machinegeweertempo om in vol punkornaat open te scheuren. Met vrij constante, monotone intonatie maar veel motivatie schreeuwt zanger Wally zijn woede uit. Woorden zijn dan ook niet mis te verstaan: “You’re still a fat motherfucker, fat motherfucker, fat fucker to me”.
Een stevige brug later mag het speedritme opnieuw naar beneden en wordt weer met thrashgitaren gehakt. Het geeft extra klemtoon aan “you are not the leader of this pack of wolves, who will never listen to your gang of mules: ruw, schor en toch klaar en duidelijk. Wanneer alles opnieuw versnelt om de aanhoorders naar de moshpit toe te slepen, scandeert Wally nog een laatste keer “you will never be the leader of this pack”, waarna collectief de titel “NIVOA” in de lucht wordt geslingerd. Dat blijft mooi in de lucht hangen en klinkt wel wat als “never!”. En laat de oneven letters van deze titel nu net refereren naar de centrumrechtse partij van de omstreden, gloednieuwe burgemeester van Antwerpen. ‘NIVOA’ is bij deze meteen gebombardeerd tot anthem van de anti-zwartgele golf voor komende verkiezingen.
