De Noor Thomas Strønen (33) is als drummer actief in diverse settings: Food (met saxofonist Iain Ballamy), Humcrush (ook in duo, maar hier met de keyboardspeler van Ståle Storløkken) of Parish, het kwartet met onder andere pianist Bobo Stenson. 'Pohlitz' is ondertussen reeds de 30ste cd waarop Strønen te horen is, maar het is wel zijn eerste solo-album. Dat hij voor zijn soloproject de naam van zijn moeder gekozen heeft, is geen toeval. "Ik heb die altijd al willen aannemen als mijn familienaam, maar het is er nooit van gekomen. Toen ik solo muziek begon te maken, wilde ik een naam voor het project, waarmee de mensen niet meteen links met mij en mijn achtergrond zouden leggen. Tenslotte is Pohlitz niet zomaar ikzelf die drum speel. Het is iets dat totaal verschilt van wat ik in andere projecten doen."
Over de audio
"De muziek, zowel gecomponeerde als geïmproviseerde staat centraal, niet de drum, waar ik muzikaal vandaan kom of het feit dat het solo percussiemuziek is. In Pohlitz gebruik ik geen drum, ik zit op de grond met een arsenaal aan bellen, gongs, blokken en verschillende percussie-instrumenten als een mbira of pianosnaren. Daarnaast heb ik één microfoon die verbonden is met de elektronica (samplers, mixer en effecten) om zo te samplen of ritmische lagen op te bouwen. Verschillende klanken en patronen worden dan gesampled en bewerkt en die worden dan nieuw materiaal waar verder mee gespeeld wordt. Zo kan een gangklank een basfunctie gaan vervullen, terwijl bellen herhaalde melodische lijnen kunnen worden. Er is niets op voorhand geprogrammeerd of gesampled zodat ik heel procesgericht werk. Ik werk met schetsen van gecomponeerde melodische thema's voor akoestische percussie-instrumenten (bellen, gongs, prepared piano) en combineer die met vrije improvisatie, maar het geheel heeft steeds een vorm die spontaan ontstaat.
Wanneer ik een groep speel, heb ik meestal een redelijk vrije rol en voel ik me comfortabel achter een drumstel. In Pohlitz heb ik mezelf voorgenomen om mijn voeten niet te gebruiken, tenslotte zit ik op de vloer. Wat nog belangrijker is, is dat ik mezelf verplicht om binnen een gecomponeerde vorm (of wat een gecomponeerde vorm lijkt) wat meer gestructureerd te werk te gaan. Ik ontwerp kleine melodieën die dan het frame van het stuk vormen, een structuur die meer met gangbare popmuziek te maken heeft dan met mijn andere muziek het geval is. Technisch gezien geef ik mezelf maar één kans om de juiste beslissing te nemen en dat in een korte tijdspanne.
Pohlitz verschilt sterk van mijn andere releases. Het is echt interessant om zien hoe mensen de plaat catalogeren en welke invloeden ze denken te kunnen herkennen. Ik luister zowel naar gamelanmuziek, Arne Trondheim als naar Steve Reich. Toen ik enkele jaren geleden aan mijn soloproject begon, was ik vooral geïnteresseerd in Japanse muziek, zowel die van slagwerkensembles als de vocale of de kotomuziek. Ik ben gefascineerd door kleine details die de richting van muziek kunnen doen veranderen, zonder dat ze echt gehoord worden. Zoals je denkt een 10 minuten durende, monotone groove van een Japans slagwerkorkest te horen, terwijl er eigenlijk kleine veranderingen optreden, wanneer de vingercimbalen binnenvallen. Ook stemmingen zijn belangrijk. Ik hou er van om een ruimte te scheppen met goede geluiden, om die ruimte dan later op te vullen met ritmische figuren en andere klanken. Daarbij zijn ontwikkeling en spanning heel belangrijk.
'Ingenious Persuits' is hoofdzakelijk geïmproviseerd zonder groot beginplan, maar op een goed moment in de studio toen mijn materiaal, hoofd en handen besloten goed mee te werken. Alle titels op de cd refereren naar wetenschap, hebben nog een andere betekenis en klinken voor mij semantisch gewoon goed.
Meer over Thomas Strønen
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
