Thomas Brinkmann (voormalig kunststudent aan de academie van Düsseldorf, waar hij buiten gegooid werd) geldt als een van de voormannen van de minimale, dubgerichte techo en werd bekend met zijn remixes van Richie Hawtin (Plastikman) en Mike Ink. In tegenstelling tot de meeste van zijn collega's remixers gaat het bij hem niet zozeer om het gemakkelijk herkenbaar houden van het basismateriaal. Voor zijn herwerkingen van andermans muziek maakte Brinkmann gebruik van een zelf ontworpen platenspeler met twee naalden (een voor het linker en een voor het rechter kanaal) en speelde hij het originele materiaal vertraagd af. Mike Ink, onder de indruk van het resultaat, releaste het materiaal op zijn label Profan. In 1998 was het de beurt aan Hawtin om enthousiast te zijn over Brinkmanns omgang met Hawtins eigen muziek en de neerslag van dit project is te horen op 'Concept 1 96:VR' (M_nus).
Voor een volgende belangrijke stap had Brinkmann geen hulp van andere platenbazen maar nodig, want 'Klick' (2000) verscheen op het door hem zelf gerunde Max Ernst-label. Voor dit project verzoende Brinkmann zich met het stof op en de beschadigingen van originele vinylplaten en gebruikte hij deze ongewilde effecten als muzikale bouwstenen. Zes jaar en heel wat live sets later verscheen het vervolg, 'Klick Revolution', eveneens op Max Ernst.
Over de audio
Met 'Der Lauf der Dinge' daalt de luisteraar, samen met Thomas Brinkmann af naar de catacomben van de techo. Die liggen in deze track zelfs zo diep dat de pompende beats die boven de grond dreunen hoorbaar zijn in dit muzikale onderaardse nog slechts een herinnering vormen. Veel licht komt er trouwens ook al niet in de kelder van Brinkmann, want het duister dat vanaf de eerste klanken de luisteraar omringt, wijkt nooit. De donkere strijkers die op steeds wisselende plaatsen afgebroken worden en de pianomotieven die over de basisritmes heen zweven, bieden daarbij ook al niet te veel houvast.
Het enige wat de luisteraar vaste grond onder de voet kan geven, zijn ritmische patronen die, krakend en knetsend, herhaald worden: nu eens marcherend, dan weer dravend, maar hoe dan ook nog slechts een vage schim van de duidelijkheid die het op danceparties zo goed doet. Brinkmann is dan ook eerder de gids voor diegenen die het dieper willen zoeken. En vinden.
Meer over Thomas Brinkmann
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
